Er zijn wel wat zaken veranderd natuurlijk. Gelukkig vooral op productioneel vlak en ook de songwriting is iets beter geworden. Portrait is nog steeds een band die aast op de lege plek die Mercyful Fate achtergelaten heeft. Wat mij betreft hebben ze die spot dubbel en dwars verdiend. Crossroads is het derde album en bewijst dat de heren nog veel in hun mars hebben. Van het krachtige, euforische At The Ghost Gate tot het kille, mysterieuze Lily is het genieten van duistere heavy metal. Het is alsof Portrait die stijl zelf uitgevonden heeft. In elk geval waren ze de occult rockbeweging net voor.
Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoeveel klasse de muziek van Portrait heeft. Zelf ben ik dol op de onvervalste horrortrack We Were Not Alone, waarbij ik tijdens het refrein nog wel eens over mijn schouder wil kijken. Als horrorfanaat geniet ik van dit soort dingetjes. Ook mooi om te horen is hoe Portrait makkelijk wisselt tussen black metalriffs en akoestische stukken. Het klinkt gewaagd, maar hier gebeurt dat met speels gemak. Het valt snel op dat veel nummers vrij pakkende riffs hebben. Black Easter is een track die makkelijk blijft hangen n niet snel verveelt.
Natuurlijk zullen er mensen zijn die over de originaliteit vallen, maar voor hen zal klassieke metal toch al gemeden gebied zijn. Portrait kopieert het trucje van King Diamond erg goed. Je hebt zowel de hoge uithalen, als het lage gegrom. Portrait gaat wel iets verder dan dat en schuwt soms zelfs de grunts niet. Hoe je het went of keert, het blijft erg goed gejat. Ik hoop dat meer mensen Portrait een kans durven te geven in plaats van het blind volgen van oude, uitgerangeerde koeien (bands als Exodus, Testament en Metallica inderdaad).
Tracklist:
1. Liberation
2. At The Ghost Gate
3. We Were Not Alone
4. In Time
5. Black Easter
6. Ageless Rites
7. Our Roads Must Never Cross
8. Lily
