De heren en dame lijken in de geest te handelen van Evanescence, Delain en het hedendaagse Sirenia. Dan bedoel ik met name radiovriendelijke, popachtige rock met wat elektro-invloeden. Geen wonder ook, want de vijf leden zijn uit al deze verschillende stromingen afkomstig en hebben allemaal evenveel inbreng gehad bij het schrijven van nummers. Wie de geest (of inspiratie) krijgt, mag een duit in het spreekwoordelijke zakje doen.
Dat pakt niet verkeerd uit. Zangeres Julie heeft een krachtige en prettige stem om naar te luisteren, zonder geforceerd te klikken. Ze zijn goed meegegaan in de tijdsgeest van nu: het klinkt allemaal wat frisser dan bands uit het verleden, maar niet origineler dan bijvoorbeeld Delain. Daardoor is het jammer dat enkele dagen later mij al geen enkele riff of tekst van My Own Ghost voor de geest staat. Ligt het aan mij of is het allemaal wat te licht en blijft er niets hangen? Jammer ook dat de Luxemburgers niet de tegenwoordigheid van geest hadden om wat fraaie songtitels en teksten te bedenken. De clichs stapelen zich nu op in de tracklist.
Dit debuut zit degelijk in elkaar en de plaat klinkt gelikt. Het luistert makkelijk weg, iets t gemakkelijk misschien wel. Radiovriendelijk is een goede omschrijving, maar ik vrees dat er voor My Own Ghost geen hitlijstmateriaal inzit. Toch kijk ik uit naar een nieuwe plaat waarop deze Luxemburgers hopelijk ontwikkeling laten zien. Potentie is wel aanwezig bij deze band die koud een jaar bezig is. Love Kills is een geestige plaat geworden voor liefhebbers van het genre. Met een debuut op zak en optredens over de landgrenzen is de geest in ieder geval uit de fles!
Tracklist:
1. Crimson Ground
2. Lost
3. Waiting In The Wings
4. Crystal Ball
5. Mad Love
6. Beautiful Mistake
7. Silence
8. Free Fall
9. Pathways
10. Broken Mirror
11. Born In Fire
12. Mute
13. Intoxicated
