Brimstone Coven is een relatieve nieuwkomer binnen het klassieke/occulte rockgenre. Hun in 2011 uitgebrachte debuut werd slechts in eigen beheer uitgebracht en heeft nooit enige bekendheid gekregen. Datzelfde geldt voor II dat eind vorig jaar verscheen. Metal Blade pikte de band op en dat is binnen dit genre geen goed teken. De toffe, kleine groepen zijn vaak al weggekaapt door labels als Rise Above, Teepee Records, V�n Records en Svart Records. Metal blade blijft doorgaans met de restjes zitten. Laat alvast duidelijk zijn dat dit geen nieuw werk is. Metal Blade brengt op deze manier de eerste twee platen uit als ��n release.

Brimstone Coven lijkt in hetzelfde stramien te zitten. De eerste twee tracks klinken als makke leftovers van Deep Purple. Weliswaar zijn het rocksongs met kop en staart, maar er valt weinig te genieten. Het blijft vrij vlakjes. Dan krijg je The Black Door voorgeschoteld, waarin de Britten goed hebben gespiekt bij Ghost. De popinvloeden vieren plots hoogtij en dit nummer heeft zowaar dansbare trekjes. Het is gewaagd, maar ergens wel geslaagd. Het lijkt een eenzaam hoogtepuntje, want het vervolg is wederom een flauwe Deep Purple-imitatie.

De stemming slaat gelukkig definitief om op Lord & Master. De muziek wordt niet origineler, maar wel genietbaar. Ineens worden er duistere riffs van stal gehaald en neigt het geheel een stuk meer naar occult rock. Eigenlijk is het gek dat de tot dan toe matige zanger ineens niet meer zo matig klinkt, terwijl hij gewoon dezelfde is gebleven. Leuk wat sfeerelementen allemaal met de muziek kunnen doen. Normaliter zou ik de review hiermee kunnen afsluiten, want tot en met The Folly Of Faust is Brimstone Coven best genietbaar. Het is geen hoogwaardig materiaal en de band is geen revelatie, maar dit album mag er best wezen.

Dan volgt plots het echte debuut van Brimstone Coven als bonus. Intro en Outro niet meegerekend, krijg je vijf (zogenaamd opnieuw gemixte) nummers te horen die enkele jaren geleden al uitgebracht waren. Hier hoor je in tegenstelling tot het nieuwere werk w�l passie en enthousiasme. De bluesinvloeden die eerder het noemen niet waard waren, zijn duidelijk aanwezig. Nummers als We are forever en Son Of The Morning klinken zowel fris als authentiek. Eindelijk begrijp ik waarom Metal Blade deze band een platendeal heeft gegeven.

Het verschil in kwaliteit is vrij groot en dus ben ik geneigd te zeggen dat Brimstone Coven het vertrouwen niet uitbetaalt. De nieuwe nummers schurken tegen de zeventig punten aan, terwijl het oude werk makkelijk over de tachtig gaat. Een goede zanger zou in de toekomst al het verschil kunnen maken, maar dan graag met de songwriting van het debuut.

Tracklist:
1. Cosmic Communion
2. Behold, the Anunnaki
3. The Black Door
4. Blood on the Wall
5. The Grave
6. Lord & Master
7. Vying
8. The Seance
9. Hades Hymn
10. The Folly of Faust

11. Intro (Bonus Track)
12. We Are Forever (Bonus Track)
13. The Ancients (Bonus Track)
14. Son of the Morning (Bonus Track)
15. Lost in the Odyssey (Bonus Track)
16. Children of the Sun (Bonus Track)
17. Outro (Bonus Track)