Mijn collega Ruud liet zich twee jaar geleden in niet al te positieve termen uit over Black Magic, het vierde album van de Amerikaanse, occulte heavyrockgroep Brimstone Coven. ‘Saai’, ‘simpel’, ‘doorsnee’ en ‘fantasieloos’ zijn termen die in zijn recensie voorbijkomen. Desondanks had de band onderdak gevonden bij Metal Blade Records, een prestatie die toch opmerkelijk is, zeker gezien de enorme hoeveelheid bands die in dit genre probeert door te breken. What Was And What Shall Be verschijnt echter gewoon weer in eigen beheer. Het is een teken aan de wand, want ook dit vijfde album van Brimstone Coven is niet bijster spectaculair.
Nu ben ik minder kritisch dan mijn collega, maar ik herken zijn punten van kritiek wel degelijk. What Was And What Shall Be laat vooral een band horen die heel erg braaf binnen de lijntjes van het genre kleurt. Tel daarbij op dat de composities niet interessant genoeg zijn om een spetterende indruk achter te laten en wat rest is een (te) braaf album dat aardig wegluistert, maar op de langere termijn niet weet te beklijven. What Was And What Shall Be begint nog verdienstelijk. Opener Low is een aardige rocker met een paar behaaglijk lome stonerriffs en een vuige solo. Earth & Ocean is zelfs een prima track, met name dankzij het swingende gitaarwerk, dat voor een funky ondertoon zorgt. Ook het nogal clichématige, maar desondanks lekker in het gehoor liggende Lucifer Rising heeft zo zijn charme.
Het niveau gaat echter helaas al snel bergafwaarts. Vooral wanneer het tempo naar beneden gaat, zoals in het vervelende The Red Witch, ontlokt de muziek mij louter een geeuw. Dan beginnen ook de mindere punten van de band te storen, zoals de nogal nasale zang, die vaak op en soms over het randje is. Tekstueel braakt Brimstone Coven het ene cliché na het andere uit (serieus, wie tegenwoordig nog “fire” op “desire” laat rijmen, zou nooit meer een pen mogen hanteren). Titels als Burn Again en The Chosen Ones spreken boekdelen. Hoewel de stoffige productie prettig authentiek klinkt, missen de nummers wel een beetje ‘power’.
Brimstone Coven vergelijkt zichzelf met namen als Black Sabbath, Led Zeppelin en Pink Floyd, maar ik vermoed dat de wens de vader is van de gedachte. Qua niveau komt deze band namelijk niet eens in de buurt van de legendarische albums van deze grootmeesters. De retro-stijl van Brimstone Coven roept bij mij vooral vergelijkingen op met groepen als Lewis And The Strange Magics, Mondo Drag en Lucifer. Vooral laatstgenoemde opereert op een beduidend hoger niveau. What Is And What Shall Be is geen slecht album, maar wel typisch een geval van ‘dertien in een dozijn’.
Tracklist:
1. Low
2. Earth & Ocean
3. Burn Again
4. The Red Witch
5. Lucifer Rising
6. Straight Through The World
7. The Chosen Ones
8. The Road
