De vraag is echter of ‘uniek’ ook per definitie ‘goed’ betekent. Om dat te kunnen beoordelen, vergt Augur Nox flink wat tijdsinvestering, want het materiaal op dit album is verre van makkelijk behapbaar. Niet omdat de nummers extreem lang zijn of enorm veel verschillende lagen kennen, maar wel vanwege de bijzonder eigenzinnige sfeer en excentrieke uitstraling van de nummers (voor een groot deel veroorzaakt door de aparte cleane zang, waarvoor op Augur Nox een veel prominentere plek voor is ingeruimd dan op de vorige albums). Tel daarbij op dat deze zang wordt verzorgd door nieuwe zanger Wacian (die de oude zanger Kvohst vervangt) en het is duidelijk dat ook oude fans van de band wel even zullen moeten wennen.
De excentriciteit van dit gezelschap maakt Augur Nox echter ook tot een plaat die naar de aandacht van de luisteraar blijft lonken, al is het moeilijk om uit te leggen waarom. Een van de aspecten zal echter ongetwijfeld samenhangen met de kwaliteiten van de muzikanten. Vooral het gitaarwerk is indrukwekkend, met name in de vloeiende overgangen tussen strakke staccato-riffs en bedwelmende, psychedelische passages (opener Black Rumination is een mooi voorbeeld). Maar de combinatie van puntige riffs en meer uitgesponnen, psychedelische passages komt op meerdere momenten terug. Ook nummers als Becoming Host, Glimlit Tourist en Garden Chancery ontlenen er veel van hun charme aan.
Bovendien is het niveau op Augur Nox behoorlijk consistent. Hoewel de nummers weinig echte herkenningspunten hebben, staat er geen zwakke broeder tussen. Het maakt Augur Nox tot een eigenzinnig plaatje dat bijna een uur weet te boeien, zonder overigens ergens echt magistraal te worden.
Tracklist:
1. Black Rumination
2. Becoming Host
3. Ecdysis
4. Glimlight Tourist
5. Dx
6. Garden Chancery
7. The Lazarus Cord
8. The Shrike Screw
9. Rx
10. Trace Of God
11. Harmonies In Cloud
12. White Tryptych
.jpeg){kind=small}
