De manier waarop Vyre te werk gaat, is echter nogal anders dan onze landgenoten. Waar Carach Angren voor spookachtige, drukke horrorvertellingen kiest, is de symfonische black metal van Vyre meer gestoeld op futuristische tinten en kil, mechanisch aandoend gitaarwerk. De band maakt dan ook regelmatig gebruik van allerlei effecten, die een mooie extra laag toevoegen aan de krachtige en dreigende black metal. Het lijkt een beetje alsof Dimmu Borgir, Sonic Reign en Lunar Aurora hun krachten hebben gebundeld. Met andere woorden: The Initial Frontier, Pt. I klinkt zowel symfonisch als hakkend en licht industrieel, maar ook mysterieus en sfeervol.
Het bijna tien minuten durende titelnummer biedt een uitstekende blauwdruk voor de rest van het album. Het nummer zit bijzonder knap in elkaar en verveelt ondanks de lengte geen seconde. Op Fragile Equilibrium gaat Vyre wat avantgardistischer te werk en verrast men halverwege met een vertraging waarin piano- en cellowerk en een loom gespeelde, buitengewoon gevoelige solo de aandacht opeisen. Coil Of Pipes is dan op sommige momenten weer pure Dimmu Borgir-worship (het oude Dimmu Borgir welteverstaan), maar klinkt tegelijkertijd enorm vet en geen moment ouderwets.
Zo valt er op The Initial Frontier, Pt. I van alles te beleven. Het vakmanschap van de muzikanten is overduidelijk te horen, want ondanks de veelvoud aan ideen vliegt Vyre geen moment uit de bocht. Sterker nog: na iedere nieuwe luisterbeurt valt meer op hoe veelzijdig en bijzonder deze band klinkt. Een zeer aangename verrassing derhalve. Laat dat tweede deel maar komen!
Tracklist:
1. Small Bang Theory (Introduction)
2. The Initial Frontier
3. Fragile Equilibrium
4. Coil Of Pipes
5. Digital Dreams
6. Miasma
