Met de gemiddelde kwaliteit van releases op Agonia Records in het achterhoofd werd ik toch weer benieuwd naar de ontwikkeling van deze band. Zoals de titel al doet vermoeden, is Inferno een wat andere richting in geslagen dan voorheen. Zo zijn de invloeden van orthodoxe blackmetalbands als Ondskapt en Merrimack duidelijk hoorbaar, evenals bij vlagen een wat meer innovatieve, verwrongen aanpak à la Deathspell Omega (The Firstborn From Murk). De nummers zijn dan ook complexer geworden: ze kennen meer lagen en vertonen meer diepgang dan voorheen. Mooie voorbeelden zijn zeer sterk opgebouwde nummers als The Funeral Of Existence en de lange, intrigerende afsluiter Metastasis Of Realistic Visions.
Naast de bovengenoemde invloeden vertoont Inferno ook wel wat overeenkomsten met het latere werk van Mayhem, vooral door het diepe, onheilspellende gebrom van frontman Adramelech. Het zijn niet de minste namen om mee vergeleken te worden – en Inferno heeft zich met Omniabsence Filled By His Greatness dan ook duidelijk ontworsteld uit de middelmaat. De fans van bovengenoemde bands hebben er met deze plaat zeker een kwaliteitsproduct bij. Inferno bewijst met dit album dan ook nog lang niet uitgeblust te zijn.
Toch is het album nog niet van eenzelfde niveau als van collega-groepen als Deathspell Omega, Funeral Mist en Ondskapt. Daarvoor missen deze Tsjechen toch de compositorische klasse en vooral ook de maniakale bezetenheid die dergelijke bands tot unieke entiteiten maakt. Maar ook zonder die extra factor laat Inferno met Omniabsence Filled By His Greatness een zeer solide indruk achter. Een afsluitend compliment voor drummer Sarapis is overigens nog wel op zijn plaats, want zijn strakke en afwisselende drumwerk zorgt ervoor dat dit album bijzonder krachtig over komt.
Tracklist:
1. Pervasion...
2. The Firstborn From Murk
3. The Funeral Of Existence
4. Revelations Through The Void
5. The Vertical Fissure Of The Most Distant End
6. Metastasis Of Realistic Visions
