Het album begint met een rustige intro. Door middel van een keyboard en een akoestische gitaar wordt Winds Of Disillusion op een rustige manier in twee minuten ingeluid. Unworthiness And Decay is een nummer van bijna elf minuten. Het nummer is opgebouwd vanuit een mid-tempo black metal riff. De zang bestaat uit een grunt en daarnaast zijn er een aantal gesproken stukken. De grunt klinkt niet overtuigend, er lijkt weinig kracht achter te zitten. De zang staat vrij dominant in de mix, waardoor ik mij er toch enigszins aan irriteer. De teksten gaan voornamelijk over depressie en eenzaamheid en dat voel je goed terugkomen in de muziek. Er wordt een behoorlijk duistere sfeer gecreerd.
Het nummer Higher Planes Of Existence begint ook weer met dezelfde black metal riff, maar deze verandert al snel in een rustig pianostuk, dat langzaam wordt uitgebreid met een keyboard en akoestisch gitaarspel. Af en toe krijg ik het gevoel naar het Duitse Empyrium te luisteren. De afsluiter, Gleam Of Lucidity, is een stuk van ruim achttien minuten. Het gitaarspel is best aardig, maar zeker niet bijzonder te noemen. De nummers lijken enorm op elkaar en doordat er geen hoogtepunten te noemen zijn, blijven de nummers nauwelijks hangen.
Winds Of Disillusion heeft een beklemmende en depressieve sfeer. Door de vele tempowisselingen en pauzes in de muziek, loopt het album niet lekker door. Ook de zang is niet overtuigend genoeg. Het debuut van Apostolum is een aardig begin. Voor liefhebbers van het dark metal genre is dit album een luisterbeurt waard. Met een betere productie en sterker songmateriaal kan Apostolum verder komen. Helaas blijft Winds Of Disillusion in de middenmoot hangen.
Tracklist:
1. Intro (Light Into The Void)
2. Unworthiness And Decay
3. Higher Planes Of Existence
4. Debris Of Perception
5. Less Than A Step
6. Gleam Of Lucidity
