Na de wat saaie intro laat het eerste echte nummer Deep Dark Waters mij met gemengde gevoelens achter. In muzikaal opzicht klinkt dit nummer prima, maar de futloze grunt van zanger Meba is de zwakke schakel. De doomy black metal is duidelijk benvloed door bands als Abyssic Hate en (in mindere mate) Xasthur, maar ook Katatonia (zoals de cover van het nummer Brave al doet vermoeden) is een bron van inspiratie geweest.
Het nummer Anxiety Attack laat tevens een duidelijke bewondering voor landgenoten Forgotten Tomb doorschemeren. Dit nummer is wat mij betreft het sterkst en laat weet de volledige acht minuten te boeien. Kalme passages worden op overtuigende wijze afgewisseld met snellere delen, maar het is vooral de melancholische toon die het meest weet te overtuigen. Ook de eerder genoemde Katatonia-cover is zeker niet slecht en laat een band horen die in ieder geval instrumentaal gezien boven veel undergroundbands uitstijgt. De instrumentale afsluiter Epilogue klinkt zelfs zeer sterk en naargeestig.
Er is echter n grote afknapper: de teksten. Deze zijn van zon bedroevend niveau dat ze eerder op de lachspieren werken dan de melancholische sfeer weten te versterken. Blijkbaar worden deze geschreven door een of andere dame buiten de band. Niet meer doen dus de volgende keer. En als we dan toch bezig zijn: zoek tevens een betere zanger en dan komt het helemaal goed met Apostolum. Anedonia is een EP geworden die duidelijk zijn momenten heeft, maar zich in totaal nog niet volledig kan meten met de grotere namen in het genre.
Tracklist:
1. Prologue (Maya Ixtab)
2. Dark Deep Waters
3. Anxiety Attack
4. Brave (Katatonia cover)
5. Epilogue (Days of Crucifiction)
