The Colourless Sunrise staat namelijk vol met flitsend, tegendraads gitaarwerk, stoere, technische riffs en halsbrekende capriolen. Het is tegelijkertijd veel meer metal dan prog, met een uitstekende sound die duidelijke herinneringen oproept aan een album als Iconoclast. Dat de muzikanten technisch begaafd zijn, maken de eerste seconden van A Desolate Kingdom al duidelijk. De vingervlugge riffs, tempowisselingen en souplesse waarmee allerlei complexe ritmes gespeeld worden, laten daar geen twijfel over bestaan. Ook uit uitstekend in elkaar zittende nummers als Dissident Priests en het ruim twaalf minuten durende titelnummer blijkt dat weer.
De reden dat The Colourless Sunrise niet op hetzelfde niveau staat als bovengenoemde bands, komt vooral door zanger Richard Marshall. Hij is geen James LaBrie en al helemaal geen Russell Allen. Zijn hoge stemgeluid past niet overal even goed bij de stoeremannenprog van Prospekt en bovendien klinkt hij hier en daar ook pijnlijk geforceerd. Tijdens de wat rustigere passages weet hij zich nog staande te houden, maar bij uithalen vergaloppeert hij zich nog wel eens, wat bij vlagen toch voor een wat ongemakkelijk gevoel zorgt. Gelukkig is het tijdens de veelal aanwezige instrumentale passages, waarin de muzikanten volop ruimte krijgen om hun klasse te etaleren, veel meer genieten (The Great Awakening!). Dan wordt het potentieel van Prospekt goed duidelijk.
Kortom: The Colourless Sunrise bevat bijna alle elementen van een uitstekende progplaat, ware het niet dat de zanger het niveau hier en daar wat omlaag haalt. Had Russell Allen deze plaat nu maar ingezongen!
Tracklist:
1. A Desolate Kingdom
2. Dissident Priests
3. Eternal Memories
4. Shroud
5. The Colourless Sunrise
6. Visions
7. The Great Awakening
8. Shutter Asylum
9. Hunting Poseidon
