Wie naar de (overigens prachtige) science fiction/fantasy-achtige hoes kijkt, zal niet verwachten dat Progenie Terrestre Pura als black metal te categoriseren valt. Op basis van het artwork zou je immers eerder een soort psychedelische progressieve rock (of juist IDM � la VNV Nation) verwachten. Nu is het inderdaad ook wel heel kort door de bocht om deze band een blackmetalpredikaat te geven, want op dit debuutalbum U.M.A. overvloeit de muziek de traditionele genregrenzen aan alle kanten.

Het is niet voor niets dat het vooruitstrevende label Avantgarde Music deze Italianen onder zijn hoede heeft genomen, hoewel de band misschien nog wel het meest op zijn plek zou zijn bij een label als Code666, waar ook groepen als Void Ov Silence en Thee Maldoror Kollective resideren. U.M.A. biedt namelijk een soortgelijke vreemde hybride aan stijlen. Enerzijds heeft de muziek door zijn nogal euforische klankentapijt de nodige overeenkomsten met de �trance black metal� van Germ, terwijl op andere momenten de beuk er wat meer ingaat en het lijkt alsof ik naar een soort psychedelische en minder naargeestige variant van Aborym aan het luisteren ben.

Progenie Terrestre Pura begint als een soort vederlichte space ambient met allerlei bevreemdende keyboardklanken, maar na een aantal minuten gaat het gaspedaal erop en ontpopt dit nummer zich tot een mooi mengsel van hakkende riffs, snel drumwerk en subtiel ge�ntegreerde bliepjes en effectjes. Ook de andere nummers beginnen vaak enorm zweverig, om pas na enkele minuten ruimte weg te geven voor de gitaren en drums. Door de lengte van de nummers � en doordat ze grotendeels in elkaar overvloeien � is het niet moeilijk om in hogere sferen te komen bij het beluisteren van U.M.A.

Op de beste stukken van het album vloeien de monotoon razende drumpartijen naadloos samen met de spacy keyboardpartijen, waardoor het klinkt alsof Nachtmystium ten tijde van de Black Meddle-albums een jamsessie heeft gehouden met Wolves In The Throne Room. De zang vormt echter de zwakste schakel van het geheel en gaat gebukt onder een overdosis effecten. Enerzijds past dat wel bij de muziek, maar toch klinkt het wat futloos in vergelijking tot de veel avontuurlijkere instrumentale passages, die er gelukkig in overvloed zijn.

Een ander klein euvel is dat de nummers soms nog iets te veel zijpaadjes inslaan om echt over de hele lengte te overtuigen. Daardoor verdwijnt de �flow� van het album af en toe. Desondanks is U.M.A. bovenal gewoon een innovatieve en originele plaat waarmee deze vreemde band zichzelf zeker op de kaart weet te zetten.

Tracklist:
1. Progenie Terrestre Pura
2. Sovrarobotizzazione
3. La Terra Rossa Di Marte
4. Droni
5. Sinapsi Divelte