Het Duitse eenmansproject Falkenbach is al jarenlang een zeer gewaardeerde undergroundact met een zeer specifieke en uit duizenden herkenbare sound die laveert tussen rustieke folk en atmosferische black metal. Met name albums als ...En Their Medh Riki Fara... en ...Magni Blandinn Ok Megintiri... behoren tot genrefavorieten bij liefhebbers van beide genres. De tijden dat we lang moesten wachten op nieuw materiaal van dit heerschap, lijken gelukkig achter ons te liggen. Daar waar het vorige album Tiurida nog ruim zes jaar op zich liet wachten, ligt met Asa binnen een alleszins acceptabele twee jaar een opvolger in de rekken.

Of dat een onverdeeld voordeel is, is echter de vraag. Hoewel Asa in alle aspecten een op en top Falkenbach-album is, bekruipt mij af en toe iets te veel het knagende gevoel dat ik naar een herhaling van zetten aan het luisteren ben. Sterker nog: bij vlagen krijg ik zelfs het idee dat sommige riffs en idee�n simpelweg gerecycled worden. Ook de afwisseling tussen snellere, meer blackmetalgeori�nteerde nummers en clean gezongen, meer op akoestische gitaarpartijen leunende folkachtige nummers is inmiddels een vanzelfsprekend onderdeel van de sound van Falkenbach geworden.

Asa begint evenwel ouderwets sterk. Zo weet het dromerige, mijmerende Vaer Stjernar Vaerdan, met sfeervol akoestisch gitaarwerk en de steeds beter wordende cleane zang van Vratyas Vakyas de luisteraar direct te raken. Het hierop volgende Wulfarweijd is een typische opzwepende knaller, met stoere, pompende ritmes en gekrijs in plaats van rustiek en akoestische gitaren. Het contrast werkt wonderwel. Ook Bronzen Embrace is een ijzersterk nummer: vurig, met passie gespeeld en met een krachtig klinkend refrein. Maar het contrast tussen subtiele, folkachtige nummers en meer gedreven blackmetalnummers raakt een beetje uitgewerkt, zeker omdat het zo�n bekende formule is geworden, en tegen het einde beginnen de nummers steeds meer op elkaar te lijken.

Natuurlijk zou het een beetje zurig zijn om deze band volledig af te rekenen op het wat rigide vasthouden aan een formule die al jarenlang werkt, zeker als dat een formule is die tot een dergelijk uniek geluid heeft geleid. Maar wie Asa naast bovengenoemde albums legt, kan toch niet anders dan concluderen dat Falkenbach wat minder uniek klinkt en de kwaliteit van de composities er niet per se op is vooruit gegaan. Desondanks bevat Asa genoeg mooi materiaal om een flink aantal luisterbeurten mee verder te kunnen, maar het kippenvel is inmiddels wel over.

Tracklist:
1. Vaer Stjernar Vaerdan
2. Wulfarweijd
3. Mijn Laezt Wourd
4. Bronzen Embrace
5. Eweroun
6. I Nattens Stilta
7. Bluot Fu�r Bluot
8. Stikke Wound
9. Ufirstanan Folk
10. Beloved Feral Winter (Bonus Track CD 2)
11. En Lintinbluitin Faran... (Bonus Track CD 2)
12. Return To Ultima Thule (Bonus Track CD 2)
13. I Svertar Sunna Luihtint (Bonus Track CD 2)