Thunderbolts Of The Gods is voor mij dan ook een hernieuwde kennismaking met het oeuvre van dit heerschap. Blijkbaar zijn er na Dawn Of Iron Blades een aantal platen geruisloos aan mij voorbij getrokken. Qua stijl is er echter bijzonder weinig veranderd: nog altijd zweert Darken bij herosch aandoende pagan/viking blackmetal, vertaald in lange en enigszins statische nummers, met alle kenmerkende samples van zwaardgekletter en dreigend onweer van dien. Nu is het gebrek aan verandering niet eens zo erg, maar zorgelijker is dat de inspiratie enigszins weggebd lijkt.
Ook na een stevig aantal luisterbeurten wil er namelijk maar geen nummer echt uitspringen, of het zou het dromerig beginnende Chamber Of Wicked Tears moeten zijn. Het zijn sowieso de midtempostukken die beter uit de verf komen, want bij de sporadische versnellingen gaat het geheel al snel rammelen. Het belangrijkste probleem van het materiaal op Thunderbolts Of The Gods is dat het allemaal vrij anoniem klinkt. Maar ook op andere fronten zijn er mankementen. Zo is het geluid wel heel dunnetjes, waardoor het geheel nogal futloos klinkt, en lijkt ook de strot van Darken zijn beste dagen te hebben gehad. Zijn krijsje doet weinig ontzag inboezemen.
Op basis van dit album kan ik niet anders dan concluderen dat de hoogtijdagen van Graveland achter ons liggen. De band lijkt inmiddels aan alle kanten voorbij gestreefd te zijn. Een hang naar het verleden kan goed werken, maar in het geval van Thunderbolts Of The Gods hoor ik louter stagnatie in termen van muzikale composities en zelfs achteruitgang op de bovengenoemde terreinen. Alleen voor de die-hards.
Tracklist:
1. Possessed By Steel
2. Thunderbolts Of The Gods
3. Chamber Of Wicked Tears
4. Wolf Of The North
5. Red Polaris
6. When Hammer Shines (Outro)
