Dat alles buiten beschouwing gelaten levert Graveland wel gewoon elke keer aardige albums af en dat is uiteraard het belangrijkste. Dit album is wederom door Darken alleen gecomponeert en ingespeeld en is Capricornus (van de in mijn mening middelmatige band Thor's Hammer) in geen velden of wegen meer te bekennen.
Uiteindelijk hebben al die vage dingen dus allemaal niets met de muziek te maken, want op dat vlak heeft Graveland zich sinds de vroege jaren '90 al ruimschoots bewezen. De band stond met vele andere bands aan de basis van de Europese black metal explosie, en is dan ook sinds die tijd non stop actief geweest met het uitbrengen van albums. Net een jaartje na het aardige Memory and Destiny komt de Heer Darken alweer op de proppen met een nieuw epos. The Fire of Awakening is de naam en Graveland heeft behoorlijk wat veranderingen ondergaan.
Allereerst is men meer teruggegaan naar de sound zoals op albums als Immortal Pride en Creed of Iron , maar men vermengt deze door Bathory benvloede sound met de rauwe black metal uit de begindagen. Het klinkt dus allemaal net een stukje rauwer, al zijn er nog rijkelijk keyboards aanwezig en wisselt Darken rauwe slepende stukken nog steeds af met melodieuze intermezzo's. Tevens is de productie een stuk sterker dan op de voorganger en de melancholische muziek krijgt een heerlijk naargeestige galm mee die ook een beetje aan het andere project Lord Wind van Darken doet denken.
De cd bevat 5 lange nummers die samen ongeveer drie kwartier klokken. Met lange songs is het natuurlijk belangrijk dat er voldoende afwisseling in de nummers zit. Was dit op sommige voorgangers nogal is een probleem, op dit nieuwe album weet men perfect de verschillende typische Graveland elementen te combineren. De rauwe gitaarriffs doen nog duidelijk terugdenken aan de vroegere periode, qua snelheid zit men toch nog steeds op het mid-tempo vlak, en dat is toch een pluspunt, want de drumsound is er namelijk stukken op vooruit gegaan.
De songs zijn natuurlijk voorzien van het karakteristieke gekrijs en gebrul van Darken en met name door deze zang ontstaat er een soort onderhuidse spanning. Draai de plaat en je weet wat ik bedoel. Het laat songs als The Four Wings of The Sun en Die for Freedom natuurlijk uitstekend klinken.
Tekstueel gezien zit men dus nog in de pagan sferen en doordrenkt dit met invloeden uit de geschiedenis van het volk en land, en wederom zal dit velen op afstand houden. Maar voor de anderen die muziek boven ideologie preferen, is dit gewoon weer een uitstekend, kil en koud album geworden. De fans weten wat ze ongeveer kunnen verwachten en nu zie ik inmiddels alweer uit naar een volgend album , wat inmiddels ook al in de maak is.
Tracklist
1. The Four Wings of The Sun
2. Battle of Wotan's Wolves
3. In the Sea of Blood
4. Die for Freedom
5. We shall Prevail
