Traditiegetrouw brengt Wizard 2 jaar na het vorige album weer een nieuw album uit. In de tussentijd valt er qua introductie niet bijzonder veel meer te vertellen dan in mijn vorige recensies het geval was: Wizard speelt stoere Duitse power/speed metal die de liefhebbers van (oude en goede) Manowar altijd goed bevallen is. Nergens intellectueel of grensverleggend, maar op pareltjes als Odin of Thor liet de band altijd goed zien dat men wist hoe er gebeukt moest worden. Het vorige album ...Of Wariwulfs And Bluotvarwes was een lichte tegenvaller in vergelijking met voorgangers Goochan en het eerder genoemde Thor, gelukkig gaat de band op Trail Of Death door met het leveren van een sterk staaltje metal.
Mensen die de tracklist aanschouwen zal het als eerste opvallen dat de band op tekstueel en conceptueel gebied weer een aaneenschakeling van cliches tevoorschijn heeft gehaald. Normaal gesproken hindert me dit niet heel erg, maar als je maar liefst vijf keer het woord 'death' in de titels voorbij ziet komen, beginnen mijn tanden toch licht te klapperen. Het zal wel iets te maken hebben met het spoor des doods waar men in de albumtitel op wijst. Gelukkig is deze ergernis van korte duur met sterke up-tempo tracks als Creeping Death, Electrocution en Black Death, of de wat meer sfeervollere en tragere tracks als Angel Of Death en One For All, All For One. Over een track als Death Cannot Embrace Me waarop men meer als een combinatie van AOR en HIM klinkt, ben ik daarentegen totaal niet te spreken en ik hoop dan ook dat dit soort krampachtige pogingen om radiovriendelijk voor de dag te komen in de toekomst niet herhaald zullen worden.
Nee, Wizard klinkt op zijn best zolang de band zich houdt aan het bekende metalen stramien van zonder gezanik rammen. Gelukkig slaagt men daar voor het gros van dit album wel in en kan ik tot mijn vreugde concluderen dat ik Trail Of Death toch weer een stukje fijner dan zijn voorganger en bijna even goed als Goochan vindt. Het album heeft een fijne, vette productie waarbij er vooral veel aandacht is gestoken in het volle drumgeluid, terwijl vooral ook de solo's erg goed voor de dag komen. Sven D'Anna is daarnaast een uitstekende frontman wiens stem nog steeds weinig slijtage lijkt te vertonen. Geen album voor de fijnproevers, maar als je kunt genieten van brallerige teksten in de beste/slechtste Manowar-traditie en kickt op een heldhaftig sword & sorcery sfeertje, dan zul je jezelf hier niet aan branden. Er moet toch een band zijn die Manowar laat zien hoe Manowar hoort te klinken.
Tracklist:
1. Creeping Death
2. War Butcher
3. Electrocution
4. Angel Of Death
5. Angel Of The Dark
6. Black Death
7. One For All
8. Post Mortem Vivere
9. Death Cannot Embrace Me
10. Machinery Of Death
11. We Won't Die For Metal
