Wizards laatste album is als een Mjolnirslag in je gezicht omdat de band met Thor de perfecte opvolger van het in 2003 verschenen album Odin heeft gemaakt. Waar Magic Circle een matige productie had en het erg goede Goochan misschien wat traag was voor sommige fans, hebben we nu een 50 minuten durend power/speed metal spektakel waar iedere liefhebber van zal genieten.
Wederom is de Noorse mythologie de bron van inspiratie en gaan de 11 songs allemaal over de god van de donder(dag) en zijn de teksten niet van bijster hoog niveau. En blij toe, het laatste wat ik had gehoopt van Wizard was dat de band ineens intelligente lyrics zou produceren en daarmee het botte meezinggehalte, wat toch de grote charme van deze band is, zou verdoezelen. Nee, het is weer meezingen geblazen en headbangen op vlijmscherpe riffs en genieten van spetterende solos. De grootste verrassing is ditmaal echter de drums, die voor de verandering niet alleen voortrazen als een sneltrein, maar afwisselend bespeeld worden en werkelijk perfect in de mix staan.
Het aan Grave Digger herinnerende Utgard (False Games) grijpt de luisteraar meteen bij de strot met zijn openingsriff en het machtige refrein waar de uithalen van zanger Sven DAnna perfect tot uiting komen. Met Asgard heeft de band een speed metalpareltje geschreven terwijl Resurrection met zijn logge bas- en gitaarakkoorden een heerlijke stamper is geworden. In de vorm van Utgard (The Beginning) komen echter ook wat progressieve invloeden van Goochan (hallo Queensrche!) terug, dit echter zonder ook maar een moment stevigheid te verliezen. Tel daar een sterke ballad als Serpents Venom bij op en ik kan concluderen dat dit het album is wat Manowar had gewenst dat ze hadden gemaakt.
De Manowar vergelijking klinkt misschien overdreven, maar voor een band die al 20 jaar bij elkaar is en geen moment de True Metal Spirit heeft verzaakt en zichzelf altijd blijft ontwikkelen, vind ik het een meer dan terechte vergelijking. Wizard komt op het moment het meest dichtbij de perfecte Platoonse idee van hoe metal moet zijn, sterker nog: ze voldoen bijna aan de Kantiaanse definitie van metal an sich en werpen de Cartesiaanse twijfel als grond van de menselijke kennis omver. Headbango, ergo sum: ik headbang, dus ik ben.
Tracklist:
1. Utgard (False Games)
2. Midgards Guardian
3. Asgard
4. Serpents Venom
5. Resurrection
6. The Visitor
7. What Would You Do?
8. Utgard (The Beginning)
9. Stolen Hammer
10. Lightning
11. Pounding In The Night
