The good
Iron Maiden flikt het weer, net als drie jaar terug, om na zoveel dienstjaren alweer met een prachtplaat te komen. De licht progressieve koers die de band de laatste jaren aan het varen was wordt ook op Dance Of Death voortgezet. Echter, er staan ook weer wat kortere, snelle, recht-toe-recht-aan songs op het album, zoals bijvoorbeeld het erg melodieuse Rainmaker (met een super refrein), het zware Montségur, of Nicko's nummer New Frontier. Liefhebbers van de langere nummers kunnen ook hun hart ophalen, met onder andere het titelnummer, No More Lies, en het magnifieke Paschendale. Laatstgenoemde is echt het juweeltje van het album, van begin tot eind een fantastische compositie. De sfeer die het nummer uitademt is geweldig.
Een sterke verbetering ten opzichte van de laatste paar albums is dat er in de refreinen een stuk minder herhaling zit. Maiden had daar al langer last van, maar gelukkig is dat op Dance Of Death nauwelijks aanwezig. In ieder geval niet in een storende mate. Het merendeel van de songs zit erg sterk in elkaar, en er staan maar weinig simpele nummers op. Alleen opener Wildest Dreams en ook enigzins Rainmaker voldoen aan die laatste omschrijving. Een nummer als Face In The Sand heeft een verdomd lange, opbouwende intro, die een prachtige sfeer neerzet voor een intens nummer (met dubbele bassdrum, weer wat nieuws voor de band). Ook nieuw voor Iron Maiden is Journeyman, een acoustisch nummer, wat me meer aan een nummer van Bruce Dickinson zijn soloplaten doet denken. Journeyman is prachtig, erg rustig, erg on-Iron Maiden, maar tegelijkertijd typisch Iron Maiden. Een prachtige afsluiter van een erg goed album.
The Bad
Om eerlijk te zijn valt de productie me iets tegen. Deze is minder helder dan op voorganger Brave New World. Tevens worden een aantal oude riffs gerecycled, al is er gelukkig ook genoeg nieuws te horen. Bruce Dickinson klonk de laatste jaren (eigenlijk sinds zijn Accident Of Birth solo-album) als nooit tevoren. Helaas is daar nu enigzins een einde aan gekomen. Begrijp me niet verkeerd, hij klinkt ook op het grootste deel van Dance Of Death als de geweldige zanger zoals hij bekend staat, maar af en toe klinkt het net iets te geforceerd. Dit valt echter gelukkig reuze mee, het is maar op een paar puntjes. Als laatste is er iets waar Iron Maiden zelf niet al teveel over te zeggen heeft, en dat is die smerige kopiëerbeveiliging, waardoor het album niet in elke cd speler wil afspelen.
The ugly
De cover. Het concept is leuk bedacht, de uitvoering jammergenoeg niet.
Tracklist:
1. Wildest Dreams
2. Rainmaker
3. No More Lies
4. Montségur
5. Dance Of Death
6. Gates Of Tomorrow
7. New Frontier
8. Paschendale
9. Face In The Sand
10. Age Of Innocence
11. Journeyman
.jpeg){kind=small}
