Nu met het nieuwe album Seventh Swamphony alweer het zevende puike album van de melodieuze deathmetalband Kalmah in de schappen ligt, is dat ook een geschikt moment om nog eens een ouder album van de heren uit de kast te trekken. They Will Return, het tweede album van de band, dat in 2002 verscheen, verscheen onder een flinke laag stof uit mijn CD-kast, maar dat heeft niets te maken met de kwaliteit van het materiaal. Het hangt eerder samen met de toch wel speciale plek die dit album in mijn collectie inneemt, aangezien het destijds een van de eerste metalplaten was die ik kocht, in de periode dat ik van mijn zuurverdiende centjes die ik met mijn krantenwijkje verdiende iedere paar weken naar de plaatselijke CD-boer fietste.

Inmiddels, meer dan tien jaar later, is They Will Return een anonieme plaat geworden in een collectie met meer dan tweeduizend albums, maar het is toch opmerkelijk hoezeer deze plaat in mijn geheugen geworteld is. Zodra ik het album weer eens opzet, herinner ik me iedere melodielijn, iedere overgang en iedere solo. Zelfs de teksten blijken nog ergens in mijn onderbewustzijn begraven te liggen. In vergelijking met het nieuwe album Seventh Swamphony laat They Will Return nog een wat lichter geluid horen, met meer nadruk op prominent aanwezige keyboardmelodie�n en wat minder zwaar gestemde gitaren.

De vergelijking met Children Of Bodom dringt zich meerdere malen op, niet alleen door de �krijserige� zang van Pekka Kokko (in tegenstelling tot de wat diepere grunts op de latere albums), maar ook door het toetsenwerk dat qua sound overduidelijk ge�nspireerd is door Hatebreeder. Dat is zeker geen schande overigens, want zo worden de platen niet meer gemaakt in het melodieuze deathmetalgenre. Dat geldt zeker ook voor nummers als Swamphell en Principle Hero, die nog steeds als een huis staan. Vooral laatstgenoemde behoort tot het beste materiaal dat de band heeft neergepend. Een onweerstaanbare melodielijn, een fantastisch duelleergevecht tussen gitarist en toetsenist en een opzwepend tempo: meer heeft een goed nummer echt niet nodig. Ook het titelnummer behoort tot deze categorie: een niet te versmaden lekkernij die nog lang niet over zijn uiterste houdbaarheidsdatum heen is.

Noem het nostalgie, maar wat mij betreft hoort They Will Return samen met 12 Gauge tot het beste materiaal uit het oeuvre van Kalmah. De accenten liggen ietwat anders en de band heeft zich inmiddels een stuk verder weten los te maken van het Children Of Bodom-geluid dat hier nog wel eens op de loer lag (niet gek gezien de enorme impact van Hatebreeder, maar desondanks is Kalmah zeker nooit een ordinaire kloon geweest), maar They Will Return is ongetwijfeld een van die platen die liefhebbers van dit genre ook nu nog enorm veel plezier zal bezorgen. En dat is knap in een genre dat het afgelopen decennium zo enorm uitgekauwd is.

Tracklist:
1. Hollow Heart
2. Swamphell
3. Principle Hero
4. Human Fates
5. They Will Return
6. Kill The Idealist
7. The Blind Leader
8. My Nation
9. Skin O' My Teeth (Megadeth Cover)