Voordat het hele Dream Theater-circus losbarst met het langverwachte nieuwe album van deze legendarische band, heeft frontman James LaBrie tussen alle bedrijven door tijd gevonden om een nieuw solo-album in te blikken. Impermanent Resonance is de nogal abstracte titel die het plaatwerk heeft meegekregen. Terwijl de eerste solo-albums van de zanger (tot en met Elements Of Persuasion) nog tamelijk in het verlengde lagen van Dream Theater, bleek de komst van Peter Wildoer (onder andere Darkane) als drummer en extra vocalist voor een flinke �boost� te zorgen. Het in 2010 verschenen Static Impulse klonk namelijk een stuk feller en intenser dan menig fan zou verwachten en bevatte een even groot aandeel melodieuze death/thrash metal als traditionele progmetal.

Een goede ontwikkeling natuurlijk, want als LaBrie met zijn solo-albums als een soort �Dream Theater-light� zou blijven opereren, zou je natuurlijk wel je vraagtekens kunnen hebben bij de meerwaarde van zijn releases. Gelukkig gaat Impermanent Resonance op dezelfde weg als zijn voorganger verder, met dien verstande dat de nummers nog wel een trapje hoger qua niveau zijn. Dat uit zich vooral in de meeslepende, pakkende refreinen die in al hun subtiliteit toch wel zeer sterk in elkaar steken. Peter Wichers (ex-Soilwork) heeft ook nog meegeschreven aan een aantal nummers, wat wellicht verklaart waarom nummers als Agony en Slight Of Hand zulke prachtige refreinen kennen.

De namen die hebben meegewerkt aan deze plaat geven al aan dat James LaBrie met twee benen in het heden staat. De combinatie van gedistingeerde progressieve metal en melodieuze, modern klinkende death metal is bovendien n�g beter uitgewerkt dan op voorganger Static Impulse. Sommige nummers neigen meer naar de progressieve kant (zoals Back On The Ground, een waanzinnig mooi nummer overigens, en de gevoelige ballad Say You�re Still Mine), terwijl op andere momenten de beuk er flink ingaat (denk aan het eerder genoemde Agony en I Will Not Break. Opmerkelijk is echter vooral de toegankelijkheid van de nummers, die stuk voor stuk enorm catchy klinken, maar zeker geen diepgang ontberen. Daarnaast valt de frisheid van het album, waaruit een hervonden optimisme en elan spreekt, in positieve zin op.

James LaBrie heeft zich met dit nieuwe album overtroffen wat betreft zijn �solowerk�. Modern, vet, melodieus en sprankelend zijn de sleutelwoorden die van toepassing zijn op Impermanent Resonane - en hoewel het op handen zijnde Dream Theater-album er waarschijnlijk voor zal zorgen dat deze plaat in de luwte verdwijnt, is dit een album geworden dat makkelijk op eigen benen kan staan.

Tracklist:
1. Agony
2. Undertow
3. Slight Of Hand
4. Back On The Ground
5. I Got You
6. Holding On
7. Lost In The Fire
8. Letting Go
9. Destined to Burn
10. Say You�re Still Mine
11. Amnesia
12. I Will Not Break