Al tegen kwart over acht mag Evergrey het spits afbijten voor een niet al te volle 013 (hoewel de zaal door enkele gordijnen een stukje kleiner is gemaakt, wat sfeervol gedaan is). Wie de band tijdens haar tour met Mercenary heeft gezien, weet dat de Zweden de laatste tijd bijzonder goed op dreef zijn. Hoe kan dat ook anders, met een ijzersterk album als The Inner Circle op zak? De band opende echter met een nummer van Recreation Day, namelijk het eveneens erg sterke Blinded. Het was goed te merken dat de band inmiddels al flink wat naamsbekendheid heeft opgebouwd, want de sfeer zat er al meteen goed in. Hoewel zanger Tom Englund hier en daar een steekje liet vallen, was hij prima bij stem en kwam hij enthousiast over. Zoals wel te verwachten was, lag de nadruk van het optreden op het recentere werk van de band. Zo kwamen van de laatste twee albums nummers als het geniale A Touch of Blessing, More than Ever, het eerder genoemde Blinded, Recreation Day en Im Sorry voorbij. Ook het schitterende End of Your Days werd tot mijn grote vreugde gespeeld. Het geluid stond vrij goed afgestemd, hoewel de keyboards mijns inziens iets prominenter vertegenwoordigd hadden mogen worden. Na drie kwartier besluit Evergrey dit uitstekende optreden met The Masterplan.
Na een korte ombouwpauze betrad James LaBrie tegen half tien het podium. Er werd weinig verrassend met het nummer Crucify van het nieuwe album Elements of Persuation geopend. Het nieuwe album werd uiteindelijk erg goed vertegenwoordigd, met als beste nummers het schitterende, ingetogen Lost en het mooi opgebouwde Pretender. Natuurlijk speelde de band ook het nodige Mullmuzzer-materiaal in de al met al bijna twee uur durende setlist. Grappig detail: James LaBrie vroeg het publiek al na twee nummers om toch vooral niet om Dream Theater-nummers te gaan schreeuwen, want die zou hij toch niet spelen. Natuurlijk was dat voor de Dream Theater-adepten die aanwezig waren (inclusief mijzelf) wel een beetje jammer, maar de beste kerel heeft inderdaad genoeg interessant solo-werk om een goede avondvullende show neer te kunnen zetten. Het enige mindere aspect vond ik de wat patserige, overdreven lange bass-solo en drumsolo, die een beetje vervelend overkwamen. De sound was overigens vrijwel de hele avond prima in de 013. Hoewel in het begin van het optreden van James LaBrie de keyboards een beetje weggemoffeld waren in de sound, werd dat mankementje al vrij snel hersteld. De bezoekers kregen met dit optreden in ieder geval waar voor hun geld, hoewel ik ng benieuwder ben naar de nieuwe tour van Dream Theater.
