Occultation. De �Metallica� van de occult rock? Zoals Ulrich, Hetfield en consorten eens de populairste band vormden in de thrashscene van de jaren tachtig, zal Occultation dat voorlopig niet worden binnen het occult rockgenre van vandaag de dag. Daarvoor zijn deze Amerikaanse muzikanten tot nu toe iets te publiciteit- en optreden-schuw. Maar de beste band binnen hun genre worden, zoals Metallica dat eens was onder de thrashbands? (althans, volgens velen) Die mogelijkheid ligt voor Occultation in het verschiet. Zeker met zo�n bijzonder geslaagd debuutalbum als Thee & Seven.

Dit trio uit New York bestaat dan ook niet uit groentjes. Gitarist en organist EMM verdiende zijn sporen met blackmetalband Negative Plane, terwijl zangeres (en op dit album ook drumster; live niet) V en basgitarist(e) MAL al eerder samen in een band speelden. Op Three & Seven presenteert Occultation een zevental composities die be�nvloedt zouden zijn door onder andere obscure Italiaanse 80�s metalbands: Death SS en Black Hole. Deze niet voor de hand liggende inspiratiebronnen zijn terug te horen, maar niet dominanter dan elementen uit de psychedelische rock van eind jaren zestig. Daarnaast horen we de plechtigheid van een Solitude Aeturnus, het onheilspellende van een Mercyful Fate en de dromerigheid van gothic- en deathrock als Siouxsie And The Banshees en Christian Death.

Eigenlijk biedt Occultation ons daarmee een dwarsdoorsnede van meer dan veertig jaar occulte popmuziek. Ja, ook de gothic rock van begin jaren tachtig vormt daarin een hoofdstuk. Sla alleen al de Egyptische iconografie van een band als The Sisters Of Mercy er op na. De twee vrouwen en man van Occultation klinken echter geen moment als ��n van de eerder genoemde bands. Ze cre�ren wel een soortgelijke sfeer als hen, die ook veel overeenkomsten vertoont met de psychedelische muziekfilm Lucifer Rising (1972) van onder andere Jimmy Page en Marianne Faithfull.

De atmosfeer rond Three & Seven is onheilspellend en verontrustend. Dit wordt versterkt door de productie. Het album klinkt alsof het in een grote kathedraal is opgenomen, waarin de muziek door duistere verlaten hallen dwaalt. We horen grootse, bijna religieuze harmonie�n, vergezeld door machtige refreinen, waarna gitaarsolo�s ons naar hoge pieken voeren voordat ze ons de diepte in storten. De nummers vertonen onderling weinig variatie, maar dat is ook niet belang. Het gaat hier bovenal om de sfeer, die bijna tot bovenaards escapisme leidt.

Met Three & Seven levert Occultation de meest diepzinnige occulte plaat van de laatste jaren af. Verwacht geen pakkende rock-riffs. Dit is pure, metalen ernst waar ook blackmetalliefhebbers hun vingers bij kunnen aflikken. Haal de vinylversie in huis: die herbergt namelijk een zeer toepasselijke cover van The Cure�s The Drowning Man. Het moet heel raar lopen als deze band volgend jaar niet op een festival als Roadburn staat!

Tracklist:
1. The Sea Of Snakes And Souls
2. The One Who Sleeps
3. Shrouds Of Sorrows
4. Dreamland In Flames
5. Living Portrait
6. Double Walker
7. Three And Seven
8. The Drowning Man (The Cure cover, alleen op vinyl)