Sargeist telt leden van Horna, Pest en Behexen in de gelederen, en zet een sfeervolle, rauwe oldschool sound neer. De illustere Finnen hanteren de alom bekende werkwijze van het combineren van primitieve, naargeestige riffs, wanhopige Burzum-achtige vocalen (Varg was natuurlijk de eerste die met deze zangstijl kwam, vandaar de constante verwijzing) n krijs-vocalen, en een heerlijk stoffige productie. Ik heb de laatste tijd zo verschrikkelijk veel van dit soort muziek geluisterd, dat het me eigenlijk de strot uit zou moeten komen. Maar toch heb ik ook van dit album weer genoten. Tsja, black metal is nou eenmaal een passie die nooit tot verzadiging leidt.
Zoals het een goede agressieve old school black metal band betaamt, opereert Sargeist af en toe op mid-tempo basis, maar raast het grootste deel van het album voort op blast-snelheden. Frowning, Existing, bijvoorbeeld, steunt grotendeels op hoge snelheden, en zon beetje elk ander nummer kent wel die goddeloze blastbeats. Op zich prefereer ik een grotere nadruk op mid-tempo, maar bij Sargeist hoort duidelijk een andere verhouding.
Vocaal is Satanic Black Devotion erg sterk. De melancholische vocalen zijn vrij goed, maar het is de krijs-variant die de show steelt. Dit zal voornamelijk aan de producent te danken zijn, want de manier waarop de vocalen in de mix geplaatst zijn, voorziet ze van een extra dimensie. Geen scherpe ravenstrot die als rondvliegend glas je huiskamer penetreert, maar een multi-gefaseerde, ongrijpbare krijsstem die lijkt te resoneren. Ik ben verzot op zulke vocalen, ze scheppen bijna een psychedelisch effect.
Zeer sterke tracks zijn Satanic Black Devotion, Panzergod en Sargeist. Luister en raak overtuigd door deze aardige band, en zn misanthropische universum. Moribund, keep em coming.
Tracklist:
1. Preludium
2. Satanic Black Devotion
3. Obire Pestis
4. Frowning, Existing
5. Glorification
6. Panzergod
7. Black Fucking Murder
8. Sargeist
9. Returning to Misery & Comfort
