We zijn inmiddels alweer een aantal jaren verder en Mories, de persoon achter Gnaw Their Tongues, heeft bepaald niet stil gezeten. Onlangs verscheen alweer de zevende full length Eschatological Scatology, maar ik ben nog niet bekomen van de vorig jaar verschenen voorganger Per Flagellum Sanguemque, Tenebras Veneramus (dat vrij vertaald met bloed en de zweep vereren wij de duisternis betekent). Daar waar voorganger L'Arrive De La Terne Mort Triomphante nog een iets andere kant van de band liet horen door de toegenomen nadruk op orkestrale passages (waardoor zelfs heel sporadisch een flard melancholie door de stank van verrotting en verderf wist heen te dringen), is dit album van iedere vorm van subtiliteit of bezinning gespeend.
Wat de luisteraar wl krijgt voorgeschoteld, is een even oorverdovende als nietsontziende bak ranzigheid, radeloosheid, hysterie en perversiteit. Hoewel de geluidsexperimenten van Gnaw Their Tongues enerzijds omschreven kunnen worden als een muzikale variant op de werken van Bosch en Bruegel, zouden ze net zo goed als soundtrack bij een snuff-movie kunnen dienen, een waarin de luisteraar zlf de hoofdrol speelt, welteverstaan. Neem nu Human Skin For The Messengers Robe, met zijn klagerige viool, rammelende kettingen, drums als mokerslagen en loodzware riffs die zich door de onderbuik van de luisteraar graven. Een uitweg is er niet.
Mories strooit ook dit album weer naar hartenlust met de meest bevreemdende en verontrustende samples en geluiden die hij kon vinden. Dat maakt Per Flagellum Sanguemque, Tenebras Veneramus tot een dwingende en ingrijpende luisterervaring. Een nummer als Urine Soaked Neophytes biedt een onontwarbare kakofonische maalstroom aan nachtmerrieklanken waarin het moeilijk is om niet murw geslagen te worden. Slechts het lange, afsluitende titelnummer brengt enige verlichting in de duisternis en eindigt zelfs op verrassend serene wijze. Verder zijn het vooral de orkestrale elementen (die grootser en epischer in de mix liggen dan in het eerdere werk) die dankbare aanknopingspunten bieden in de chaos.
Hoewel Per Flagellum Sanguemque, Tenebras Veneramus mij minder doet huiveren dan An Epiphanic Vomiting Of Blood, durf ik te stellen dat dit meer aan mijn gewenning ligt dan aan het hier aangeboden materiaal. Gnaw Their Tongues reduceert met deze morbide smeltkroes aan invloeden zelfs een band als Anaal Nathrakh tot de easy listening-categorie.
Tracklist:
1. Hic Est Enim Calix Sanguinis Mei
2. Human Skin For The Messengers Robe
3. Urine Soaked Neophytes
4. Tod, Wo Ist Dein Licht
5. Fallen Deities Bathing In Gall
6. Bonedust On Dead Genitals
7. The Storming Heavens As A Father To All Broken Bodies
8. Per Flagellum Sanguemque, Tenebras Veneramus
