Die vraag laat zich na een flink aantal luisterbeurten voorzichtig positief beantwoorden. Wat wel al sneller duidelijk wordt, is dat Deer Twilight gelukkig geen simpele herhalingsoefening is geworden. Daar waar het debuut nog aardig wat blackmetalinvloeden bevatte (de screams, die echter weinig toevoegden), is dit album een stuk softer uitgevallen. Het komt de sfeer echter ten goede: lange, akoestische passages die de muziek een dromerig karakter geven, worden op de juiste momenten aangevuld met heerlijk ruizige, uitgestrekte riffs, die als een zalig geluidsbad aanvoelen. De Engelsen hebben er de mooie term ‘washed out’ voor, maar een Nederlands equivalent is er nog niet.
De eerste twee nummers op Deer Twilight zijn zeer goed te pruimen. Gek genoeg is het juist het fellere The Night Reveals, waarin de matige screams weer hun opwachting maken, dat mij minder weet te bekoren. Nee, dan hoor ik de band toch liever zoals op het hierop volgende Shimmer: klein, fragiel en zelfs breekbaar, met subtiele keyboardlagen die voor een etherische sfeer zorgen. Hier komt de druilerige, slepende ambiance namelijk veel beter tot zijn recht. Gelukkig lijkt de band zich dat goed te realiseren: ook de overige drie nummers borduren namelijk vooral voort op akoestisch, ingetogen gitaarwerk en aan- en afzwellende riffs die door hun gruizigheid en korreligheid haast meditatief aandoen.
Deer Twilight is een prima stap vooruit voor deze band. Wat mij betreft worden de blackmetalinvloeden op een volgend werkstuk nog verder geminimaliseerd. De kracht van Cold Body Radiation ligt namelijk in het creëren van een contemplatieve sfeer, waarbij de luisteraar volledig kan weg mijmeren. Dit album voldoet al voor een groot deel aan dat criterium, maar wie weet wat voor mooi(er)s deze band nog voor ons in petto heeft!
Tracklist:
1. Deer Twillight
2. Make Believe
3. The Night Reveals
4. Shimmer
5. A Change Of Pace
6. Concept Of Forever
7. Yes, Maybe The Stars
.jpeg){kind=small}
