Cold Body Radiation bestaat sinds 2009, maar ik ben de band pas onlangs op het spoor gekomen (niet in de minste plaats door de intrigerende bandnaam). The Great White Emptiness is de debuutplaat van dit gezelschap. En het heerschap M. verantwoordelijk voor alle instrumenten alsook de vocalen brengt het er aardig vanaf. The Great White Emptiness is blackgaze volgens het boekje: een druilerig sfeertje, een warme combinatie van ruis en akoestisch gitaarwerk, en slechts sporadisch opduikende zang.
De zwaar in de mix ondergedompelde screams zijn wel meteen het grootste minpunt aan de muziek. Niet dat ze slecht zijn, maar het voegt weinig toe en leidt eigenlijk alleen maar af van de sfeer die Cold Body Radiation probeert te creren. Dan doet het volledig instrumentale Hypomanie het toch een stuk beter. In muzikaal opzicht valt er voor de liefhebber van het genre genoeg te genieten. Met het zacht voortkabbelende, akoestische getokkel van Emission begint dit album eigenlijk nog wel precies zoals je zou verwachten. Het zalvende Loss, waarin de ruizige, maar verrassend melodieuze gitaarpartijen als vloedgolven over de luisteraar heenspoelen, en het eveneens zeer sfeervolle White Light laten echter horen dat Cold Body Radiation wel degelijk iets in zijn mars heeft.
Het is jammer dat de componist het niveau van die nummers niet helemaal weet vast te houden. Naarmate The Great White Emptiness zijn eind nadert, wordt het materiaal wat anoniemer, hoewel de sfeer passend is en Cold Body Radiation nergens door het ijs zakt. Als we de eindbalans opmaken, is dit toch een zeer verdienstelijk plaatje geworden. Er is echter nog werk aan de winkel als deze muzikant het niveau van Alcest wil evenaren.
Tracklist:
1. Emission
2. Loss
3. White Light
4. Silver
5. Radiance
6. Nothing
7. Endless Purity
8. The Great White Emptiness
