Azi� en post-rock is niet direct een voor de hand liggende combinatie. Hoewel Japan natuurlijk met Mono een van de grootmeesters van het genre herbergt, kan ik me geen enkele Chinese band voor de geest halen die zich in dergelijke wateren begeeft. Dat zal echter vooral een kwestie van (westers) perspectief zijn, want een zoekronde op internet laat al gauw zien dat er in het Verre Oosten een levendige postrockscene bestaat. Ook Wang Wen draait alweer aardig wat jaren mee en is met 0.7 toe aan zijn zevende full length, hoewel ik betwijfel of veel mensen hier ooit van deze band gehoord hebben. De exotische achtergrond in combinatie met de prachtige, sfeervolle hoes intrigeren echter.

En dat blijkt terecht. Wat heet: als het eerste nummer 2012 aan mij voorbij is getrokken, zit ik volledig gehypnotiseerd, met kippenvel over mijn hele lijf, in trance te genieten van het fraais dat aan mij voorbij trekt. Post-rock kan zo afgezaagd klinken, maar Wang Wen beheerst het genre tot in de kleinste finesses. Wat een prachtige opbouw, melodielijnen en spanningsbogen kent dit nummer! Het noise-achtige, maar tegelijkertijd nog steeds prachtig klinkende, melancholische einde is werkelijk fenomenaal.

Ook het hierop volgende Rain Watcher is een meesterwerk. Met slechts enkele akoestische noten en een simpele pianoaanslag slaagt de band erin om een emotionele vloedgolf te veroorzaken. De subtiele noise-effectjes zijn subliem verweven in het nummer. 0.7 heeft zich inmiddels al ontpopt als d� openbaring van 2012. Ook Lonely God en Angelo�s Portrait maken duidelijk dat Wang Wen het postrockgenre tot in de puntjes onder controle heeft. Daar waar veel beginnende bands die op de populariteit van het genre willen meeliften vervallen in snel saai wordende basisstructuren, is de opbouw van de nummers bij Wang Wen zo soepel en natuurlijk dat je als luisteraar aan de boxen gekluisterd zit.

Toch is er ��n minpunt dat me ervan weerhoudt om 0.7 nu al uit te roepen tot album van het jaar. Dat minpunt is het potsierlijke Absent Minded Theme, een losjes gespeeld, frivool en �groovy� nummer dat de prachtig opgebouwde, melancholische sfeer in ��n klap teniet doet. Gelukkig betreft het een soort bizar intermezzo van drie minuten. Laten we het er maar op houden dat 'Absinthe Minded Theme' een betere titel zou zijn voor het nummer. Met de twee afsluitende nummers Dragon In The Pool en Seasons wordt de draad gelukkig weer opgepakt, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het niveau hiervan wel iets minder is.

Laten we echter niet te negatief afsluiten, want ondanks de kleine miskleun is 0.7 een ware revelatie. Dit is een van de beste instrumentale postrockschijven van de laatste jaren en kan zich met gemak meten met het geniale laatste werk van Explosions In The Sky en Mogwai. Genreliefhebbers, ga dus maar eens snel op onderzoek uit! Dan ga ik me intussen verdiepen in het overige materiaal van deze geweldenaren.

Tracklist:
1. 2012
2. Rain Watcher
3. Lonely God
4. Angelo's Portrait
5. Absent Minded Theme
6. Dragon In The Pool
7. Seasons