En laten we eerlijk zijn: de zelf geproclameerde satanic pop metal van deze band zal door veel serieuze metalfans gehaat worden, zeker als dit nog eens wordt gecombineerd met platvloerse teksten die Rammstein nog intellectueel doen klinken. Maar verdomme, wat is Satanic Pop Metal desondanks een verslavende guilty pleasure geworden! De dertien nummers op dit album mogen dan simplistisch in elkaar zitten, ze zijn wel stuk voor stuk enorm opzwepend en catchy, waardoor Satanic Pop Metal verrassend vaak in mijn playlist voorkomt.
Openers I Hunger en Sweet Sweet Suicide laten eigenlijk direct horen waar Semargl anno 2012 voor staat. Het is een pompende, dampende rampestamper waarbij catchy keyboardlijnen en eenvoudige drumritmes domineren. Alleen de grunts van Rutarp verraden de blackmetalachtergrond van de band. De bij vlagen opduikende, zoetgevooisde (denk aan Liv Kristine) female vocals (zoals in Drag Me To Hell) zijn overigens indrukwekkend en verrassend goed. Het zijn echter vooral de heerlijk doorraggende nummers als God Is Not Love, Suck My Dick (Motrhead meets Suicide Commando) en Join In Fire die onweerstaanbaar zijn.
Natuurlijk staat of valt de waardering voor deze nieuwe richting met de mate waarin de luisteraar ook genteresseerd is in genres als dark electro en EBM. Pure blackmetalfans zullen hier spontaan uitslag van krijgen, maar voor liefhebbers van kruisbestuivingen tussen deze genres zal Satanic Pop Metal een verslavend en hoogst vermakelijk album blijken. Al met al is dit dus een decadente, hedonistische, maar verrassend geslaagde crossover, waarmee Semargl misschien op weinig sympathie in de blackmetalscene kan rekenen, maar ongetwijfeld op veel vleermuizenpartys gedraaid gaat worden.
Tracklist:
1. I Hunger
2. Sweet Suicide
3. Drag Me To Hell
4. God Is Not Love
5. Tak, Kurwa
6. Suck My Dick
7. Labyrinth
8. Join In Fire
9. I Hate You
10. Opium
11. Anti I Am
12. Loneliness
13. Redire
