Want laten we wel wezen: het materiaal dat Opera IX ons op deze zesde full length voorschotelt, is toch echt bijzonder mager. Zeker productioneel gezien, want Strix Maledictae In Aeternum klinkt te oubollig en gedateerd (en niet op een goede manier) om potten te breken. De keyboards klinken aftands en ook het drumgeluid is niet echt om over naar huis te schrijven. Ook muzikaal gezien is het middelmaat troef. Het begin is nog aardig, met nummers als 1313 (Eradicate The False Idols) en wat verderop het iets stevigere Mandragora. Voor een aantal nummers werkt het gezapige occulte sfeertje ook nog wel redelijk goed, maar uiteindelijk gaat de plaat al snel vervelen. En dan zijn 70 minuten een erg lange zit.
Het belangrijkste probleem van Opera IX is dat de band de neiging heeft om epische nummers te schrijven, maar daarvoor de compositorische kwaliteiten ontbeert. Het levert een fors aantal te lange nummers op, die maar wat voortkabbelen. De midtempo-stukken zijn te oninteressant om lang te blijven boeien en de sporadische versnellingen zorgen er eigenlijk alleen maar voor dat Opera IX nog rommeliger klinkt. Nee, zelfs nu bands als The Devils Blood, Graveyard en In Solitude bewijzen dat een ouderwetse, occulte sound weer helemaal in is, weet Opera IX niet echt te overtuigen. Vreemd dat een kwaliteitslabel als Agonia Records dit soort middelmatige meuk uitbrengt. Van dat label mogen we wel wat meer verwachten.
Tracklist:
1. Strix The Prologue (Intro)
2. 1313 (Eradicate The False Idols)
3. Dead Tree Ballad
4. Vox In Rama (part 1)
5. Vox In Rama (part 2)
6. Mandragora
7. Eyes In The Well
8. Earth And Fire
9. Ecate -The Ritual (Intro)
10. Ecate
11. Nemus Tempora Maleficarum
12. Historia Nocturna
