Monster Magnet ligt niet bepaald op apegapen, maar niets ligt Bob Pantella en Jim Baglino in de weg om te doen waar ze goed in zijn: een lekkere mix maken van stoner en rock-�n-roll. Is het niet met Dave Wyndorf dan maar met Riotgod. Twee jaar geleden mocht ik het uitstekende titelloze debuut recenseren en nu ben ik als een kind zo blij met het vervolg.

De spacerockinvloeden hoor ik eigenlijk niet meer, maar desondanks beschouw ik Invisible Empire als een volstrekt logische opvolger. Wellicht omdat die invloeden plaats hebben gemaakt voor een authentiek jaren negentig geluid. Ineens zie ik ook de verbanden met de betere rockbands uit dat decennium. Hollow Mirror is een heel sterk nummer en doet aan Last Crack denken. Daarbij is dit toch wel het beste nummer van de plaat. Al het goede van Riotgod komt hier samen. De sfeer en de energie zijn ronduit subliem!

Niet dat de rest van het materiaal daar veel voor onderdoet. Invisible Empire herbergt veel uitstekende songs. Het is vooral sterk riffge�rienteerd materiaal zoals Fool en Firebrand, maar Mark Sunshine trekt ook enorm de aandacht. Op Crossfade laat hij horen een van de betere zangers in het genre te zijn. Tijdens Gas Station Roses is er dan eveneens een moment waarop hij alle aandacht opeist. Behalve dat, is het nummer overigens ook een heerlijk rustig tussendoortje. Het belangrijkste is vooral dat Invisible Empire een erg lekkere rockplaat is geworden. Niets nieuws onder de zon, maar het bevat voldoende kwaliteit en energie. Zo hoor je ze helaas maar weinig.

Tracklist:
1. Breed
2. Fool
3. Crossfade
4. Slow Death
5. Firebrand
6. Gas Station Roses
7. Tomorrow's Today
8. Saving It Up
9. Loosily Bound
10. Lost
11. Hollow Mirror
12. Rebirth