Bij deze band pakt dat vaak goed uit. Zo was het nieuwe, vorig jaar verschenen Flammentriebe een degelijke terugkeer naar het oudere blackmetalgeluid. Het zeer experimentele In Luft Geritzt bleek zelfs een buitengewoon geslaagde exercitie. Op sommige momenten komt het potentieel van deze band echter ook niet geheel uit de verf. Dat blijkt wanneer ik het in 2006 verschenen Durch Den Traum er nog eens bijpak. Dat is namelijk een album dat zeker zijn momenten heeft, maar over de gehele linie net iets te wisselvallig klinkt om het bij het overige materiaal van Dornenreich te halen.
Durch Den Traum luistert weg als een soort soundtrack. De nummers zijn titelloos en lopen op veel momenten vloeiend in elkaar over. Bovendien worden de nummers zelf gekenmerkt door veel onderlinge afwisseling en dynamiek. Zo bevat het lange II een mooie uitbarsting halverwege, terwijl III op sommige momenten weer heel minimalistisch klinkt, met slechts fluisterzang en kalm akoestisch gitaarwerk. Bij vlagen klinkt Durch Den Traum echter t minimalistisch en gebeurt er simpelweg te weinig om de aandacht vast te houden. Zo begint V behoorlijk eentonig en saai, maar de stuwende versnelling halverwege maakt veel goed.
Al met al is dit een album waarop Dornenreich duidelijk ver is verwijderd van zijn blackmetalwortels. Slechts de sporadische screams van frontman Eviga verraden die. Het album is vooral een curieus mengelmoesje van stijlen geworden: een scheut gothic, een vleugje folk, wat rock, maar vooral theatraal en melancholisch klinkend. Niet slecht en de eigenzinnige aanpak verdient complimenten maar niet het album waarop de kwaliteiten van Dornenreich het best naar voren komen. Moraal van het verhaal: Dornenreich is een intrigerende band die de avontuurlijk ingestelde luisteraar veel te bieden heeft, maar Durch Den Traum is wellicht niet het beste werkstuk om mee te beginnen.
Tracklist:
1. I
2. II
3. III
4. IV
5. V
6. VI
7. VII
8. VIII
9. Ich Bin Ein Stern*
* Digi bonus
