Incubate, het voormalige uit Amerika overgevlogen ZXZW, host sinds jaar en dag een handjevol metalbands. Het festival dat in tientallen verschillende venues in Tilburg plaatsvindt, is met de jaren flink gegroeid. Als vanzelfsprekend groeit daarmee ook de entreeprijs en het formaat van de namen in de line-up. Opvallend is dat het Natuurtheater dit jaar een prominentere plek in de programmering heeft gekregen. We waren op zondag 20 september een dagje op Incubate.
Na het ophalen van de perskaarten lopen we terug richting auto. Onderweg pakken we in de overvolle Paradox nog een paar nummers mee van het IJslandse Vk. Wat er in het IJslandse water zit, is al jarenlang een mysterie, maar dat het bands oplevert met geweldige muzikanten staat buiten kijf. De dromerige elektronica die voorzien is van echte gitaar en sax is een erg prettig begin van de dag. Toch begint het na een nummertje of drie wat eentonig te worden. We moeten door.
We moeten door naar onze landgenoten van Outskirts in Dudok, zo dachten we. Maar die waren al bezig met afbouwen terwijl ze volgens het programmaboekje nog een kwartier hadden. Jammer, maar helaas. Dan maar door naar het Natuurtheater.
In het Natuurtheater staat namelijk een avondvullend programma van wat je in brede zin 'duistere bands' zou kunnen noemen. Het Oostenrijkse duo Jochen Stock en Thomas Riesner vertegenwoordigt Dornenreich vandaag met een akoestische set. Dat de setlist dan voornamelijk opgesierd zal worden met nummers van het in 2008 verschenen In Luft Geritzt, behoeft geen uitleg.
Hoewel het nog klaarlicht is, loopt het Natuurtheater langzaam vol met blackmetal-minnend Nederland. Steevast gelardeerd in semiverplicht zwart t-shirt met onleesbare bandnaam, verheugt de een zich op de eerste tonen, terwijl de ander meer aandacht heeft voor het bier; waarvan sommigen overduidelijk al meerdere uren 'op weg' zijn.
Dan verschijnt het duo ten tonele en de duistere akoestische tonen laten menigeen wegdromen. Met nummers als Jagd en Drang klinkt Dornenreich bezwerend. Langzamerhand maant de band steeds meer mensen tot stilte. Tijdens en tussen de nummers door neemt het geroezemoes af en het applaus neemt toe. Het is jammer dat het geluid met name in de basregionen erg belabberd klinkt, maar dat lijkt de meesten niet te deren. Met ruim een uur muziek op de klok is dit een waardige opener van deze avond.
In de veronderstelling dat we wel wat zouden kunnen eten voordat de volgende band begint, nemen we plaats op het terras. Daar krijgen we te horen dat het toch minstens een half uur ging duren voor we aan de beurt waren. Gezien de stress waarmee de beste dame een en ander meedeelde, gokten wij dat dit nog aan de ambitieuze kant was en het besef dat we daarmee waarschijnlijk Lifelover grotendeels zouden missen en Of The Wand And The Moon toch niet zo heel erg aantrekkelijk is, besluiten we het metalprogramma in Little Devil verder op te pakken.
We sluiten aan bij Brutus, het Vlaamse trio dat vooral om drumster/zangeres Stefanie Mannaerts draait, trekt de zaal volledig vol. De punky inslag die deze band tussen de postrockbedrijven door ten gehore brengt, is spannend en interessant. Hoewel de aandacht als vanzelfsprekend uitgaat naar Stefanie, die met haar drumstel voor op het podium staat, is ook bassist Peter Mulders met zijn uitbundige performance regelmatig blikkenvanger. Brutus, een band om rekening mee te houden in de toekomst!
Wie van vrouwen op het podium houdt, treft het vanavond. Ook de The Fifth Alliance, de doom/sludgeband uit Breda, is voorzien van een frontvrouw. Wellicht is iedereen gaan eten na Brutus, maar het is een stuk rustiger in de zaal geworden. Dat weerhoudt Silvia Berger er echter niet van om hard van leer te trekken en haar hele ziel en zaligheid vocaal op de microfoon los te laten. Langzaam maar zeker weet ze meer mensen in haar 'ritueel' mee te krijgen. Een intense show die nog het meest weg heeft van een 'mis' van Amen Ra.
Over Amen Ra gesproken, de volgende band is direct gelieerd aan deze zuiderburen. The Black Heart Rebellion is onderdeel van het kunstenaarscollectief rondom die band. De heren gooien het alleen over een wat experimentelere boeg. De psychedelische, experimentele sound voert ons langs verschillende genres. Niet makkelijk te behappen, maar wel betoverend en bezwerend. Zij sluiten een mooie metalzondag af van weer een geslaagd Incubate. Op naar volgend jaar.
Meer foto's op www.basementonline.nl
