Met het dit jaar verschenen The Writ Of Sword gaat Crimfall letterlijk en figuurlijk verder op het ingeslagen pad. Letterlijk, aangezien de instrumentale opener Dicembr precies verder gaat waar de afsluiter op het debuut Novembr ophield. Figuurlijk, omdat Crimfall op The Writ Of Sword grotendeels in dezelfde stijl opereert. De band is echter gegroeid in compositorisch opzicht. Daar waar het debuut al prima ideen liet horen, lijkt Crimfall op The Writ Of Sword pas echt in staat te zijn om al die ideen te versmelten tot uitstekende nummers met kop en staart. Zo laat Storm Before The Calm horen hoe afwisselend de band te werk kan gaan: het nummer begint vurig, bombastisch en heftig, maar kent eveneens een lichtvoetige folkpassage.
Ook de overige nummers steken echter met kop en schouders boven het gemiddelde compositorische niveau in dit genre uit. Het gehele album luistert haast als een filmsoundtrack weg (en doet daardoor zelfs een beetje aan Rhapsody Of Fire denken), met nummers die vloeiend in elkaar overlopen. De kristalheldere, lekker zwaar aangezette productie past dan ook perfect bij de muziek. Tegelijkertijd doen de fraaie melodielijnen op sommige momenten aan het wat oudere werk van Moonsorrow denken. Een andere troef is zangeres Helena Haaparanta, die met haar sterke en eigenzinnige stemgeluid indruk maakt. Ze klinkt veel melancholischer dan veel andere zangeressen, waardoor de muziek een haast dromerige ondertoon krijgt.
Kortom: Crimfall is een bijzondere band in een momenteel overbevolkt genre. The Writ Of Sword is een album dat verrassend volwassen klinkt voor zon jonge band. Degenen die net als ik teleurgesteld waren over het laatste Turisas-album hebben met Crimfall een meer dan waardige vervanger gevonden.
Tracklist:
1. Dicembr
2. Storm Before The Calm
3. Frost Upon Their Graves
4. Chceravga
5. Shackles Of The Moirai
6. The Writ Of Sword
7. Geađgi
8. Silver And Bones
9. Son Of North
