Drie jaar later ligt Passion dan eindelijk in de winkels. Opnieuw fraai verpakt en voor snelle beslissers aangevuld met een informatieve dvd over het opnameproces. Er zijn maar weinig bands die zoveel aandacht besteden aan het eindproduct en het daarnaast grotendeels in eigen beheer doen. In alle opzichten is Passion een cd die af is. De productie is geweldig en de vele songlagen komen kraakhelder de speakers uitrollen.
De vorige cd was een plaat die vanaf de eerste luisterbeurt indruk maakte en tegelijkertijd per draaibeurt beter werd. Voor deze nieuweling dient de luisteraar iets meer tijd uit te trekken. Het totaalgeluid is namelijk nog breder georinteerd en omvat nog meer verschillende muzikale stijlen. Zo stoeit de band lustig met stevige hardrock, experimenteert het met raps (en dat pakt best goed uit) en zijn de invloeden uit de wereldmuziek wederom niet van de lucht. Hoewel de nummers in de basis weer iets sterker leunen op het vertrouwde symfogeluid, is het vooral de complexe aankleding die de aandacht trekt. This Green And Pleasant Land is in dat opzicht het beste voorbeeld. Geweldig nummer met briljant uitgewerkte thema's, tranentrekkend mooie gitaarsolo's en een hele lading functionele opsmuk. Alle versieringen geven de songs zoveel diepte en kleur dat ik me afvraag of het album ooit volledig te bevatten is.
Passion bevat uiteraard weer schitterende keyboardmelodien en passende orkestrale arrangementen, iets wat je afgaande op het oeuvre van de band prima kan overlaten aan zowel Barrett als toetsenist Clive Nolan. Het titelnummer kent actie in de vorm van stevige gitaarriffs, rust in de kalme melodien en diepte in de zorgvuldig opgebouwde gelaagdheid. Opvallend is dat de passages los van elkaar niet eens zo ingewikkeld zijn, maar dat ze samen toch een complex geheel vol diepzinnigheid vormen. De zang vormt daarbij een welkome houvast, hoewel Barrett nog steeds geen topvocalist is. Daar is echter al voldoende over gezegd en het is na enige tijd dan ook vooral genieten met zijn berustende en typisch Britse zangstem.
Hoewel Pure hier toch lichtjes de voorkeur geniet, is ook deze schijf weer een hoogst vermakelijke werkplaat geworden in de ware zin van het woord. Je moet er even moeite voor doen, maar daarna ontpoppen zich zoveel details (let op de terugkerende gitaarsolo's), slimme ritmes en melodielijnen dat je aan het einde van het jaar nog niet klaar bent, wanneer alleen deze plaat de stereo zou bezetten. Het enige advies luidt: achterover leunen, verwerken en vervolgens oneindig genieten.
Tracklist:
1. Passion
2. Empathy
3. Feeding Frenzy
4. This Green And Pleasant Land
5. It's Just A Matter Of Not Getting Caught
6. Skara Brae
7. Your Black Heart
