Opener Blood On The Milky Way begint met een machtige riff die niet zou misstaan op een van de meer recente Enslaved-albums. Het is een innovatief en afwisselend nummer waarin de band talloze goed uitgewerkte ideeën laat horen. Door het triomfantelijke trombonegeschal dat aan de nummers is toegevoegd, weet Sear Bliss bovendien een vrij unieke sound te creëren: statig en bombastisch, zonder overigens ergens in overdadige kitsch te vervallen. Het instrument blijkt uitstekend geschikt te zijn om de sfeervolle, progressieve black metal van Sear Bliss kracht bij te zetten.
De band is wat mij betreft dan ook het meest overtuigend in de nummers waarin de trombone het best in de sound is verwerkt. Voorbeelden daarvan zijn het stevige, qua epische riffs eveneens aan Enslaved herinnerende Thorns Of Deception of het kalm en ingetogen beginnende The Venomous Grace, dat zich ontpopt zich tot een groots klinkend epos. Ook het majestueus klinkende, ruim zeven minuten durende Somewhere behoort tot de hoogtepunten op dit album, mede dankzij de uitgebreide, smaakvolle solo waarmee het nummer eindigt.
Hoewel Sear Bliss dus een band is die door zijn niet al te productieve houding wellicht nogal eens over het hoofd wordt gezien, bewijst men met The Arcane Odyssey wel degelijk tot heel wat in staat te zijn. De echte liefhebbers wisten dat natuurlijk al van de vorige albums van deze band, maar met de steun van een groot label – en een sterke, volle productie – kan Sear Bliss in staat zijn om eindelijk een breder publiek aan te spreken. Een aanrader voor liefhebbers van Enslaved, maar ook fans van Negură Bunget en Hollenthon kunnen eens een kansje wagen. Waarschijnlijk zullen ze niet teleurgesteld worden door dit uitstekende album.
Tracklist:
1. Blood On The Milky Way
2. A Deathly Illusion
3. Lost And Not Found
4. Thorns Of Deception
5. The Venomous Grace
6. Omen Of Doom
7. Somewhere
8. Path To The Motherland