Gek toch dat er nauwelijks bands zijn geweest die daarmee willen provoceren. De tijden zijn natuurlijk veranderd, maar mede daarom was mijn interesse in My Sleeping Karma gewekt. In de verwachting dat deze Duitse band stoner met hindoemuziek zou combineren, haalde ik dit album op bij de lokale platenboer. Provoceren doet deze muziek allerminst. Geen probleem, maar wat me wel teleurstelt is dat er van oosterse invloeden geen sprake is. My Sleeping Karma tapt voornamelijk uit (zeer) psychedelische rock en voegt hier en daar wat invloeden uit de stoner toe.
Ieder nummer is gewijd aan een hindoestaanse god. Dat is daarmee de enige verwijzing. Teksten zijn er niet, dus dit album is volledig instrumentaal. Dat zoiets goed kan uitpakken heeft de band Long Distance Calling inmiddels wel bewezen, maar voor My Sleeping Karma blijkt het een te lastige opgave te zijn. Vooropgesteld dat hier ook best leuke dingen voorbij komen. Naar mijn mening bevatten Brahama en Sattva de beste melodieën.
Het probleem is echter dat My Sleeping Karma zich steeds weer naar een hoogtepunt toewerkt dat steeds maar niet komt. Uiteindelijk blijken Rajas en Sarasvati behoorlijk saaie herhalingsoefeningen te zijn. Het geheel komt op me over als een als een romantische vrijpartij, waarbij voor het orgasme de man zich steeds weer terugtrekt. De muziek is niet slecht, maar deze cd zet je alleen op om de achtergrond te vullen of om bij in slaap te vallen.
Tracklist:
1. Brahama
2. Parvati
3. Tamas
4. Sattva
5. Shiva
6. Vischnu
7. Lakshmi
8. Rajas
9. Sarasvati