De Italiaanse avantgarde blackmetalband Aborym heeft nooit bekend gestaan om haar hoge werkethos. Er zaten altijd de nodige jaren tussen de releases van deze band, maar de kwaliteit van die � vaak behoorlijk eigenzinnig en extravagant klinkende � albums was steevast hoog. Met name met het enorm beukende, industrieel klinkende With No Human Intervention bleek een voltreffer te zijn, niet in de minste plaats vanwege de huiveringwekkende zang van Atilla Csihar, die op dat album de vocalen voor zijn rekening nam. Het was dan ook jammer dat het hierop volgende Generator vooral teleurstelde: het bleek vooral een onsamenhangend geheel te zijn dat ook na meerdere luisterbeurten niet echt wist te boeien.

Gelukkig heeft de band de koppen bij elkaar gestoken en weer ruim de tijd genomen om in de vorm van dit Psychogrotesque aan een nieuw album te werken. Het concept voor dat nieuwe album is behoorlijk ambitieus. Psychogrotesque bestaat uit ��n lang nummer dat in verschillende �sc�nes� is onderverdeeld. De plaats van handeling is een spookachtig gesticht. Het moet gezegd worden: Aborym slaagt er met dit album uitstekend in om de juiste, naargeestige en �creepy� sfeer neer te zetten. Het album luistert als een horrorsoundtrack weg, waarin de razende blackmetalpassages voortdurend worden aangevuld met allerhande innovatief ingezette samples en genrevreemde instrumenten (zoals weemoedig vioolwerk, zweverige saxofoonsolo�s of morbide kinderklokjes).

Zo is IV een spookachtig geheel van kalme pianoklanken, dreigende, Italiaans gesproken tekst en lichte industrialtonen. De mate van afwisseling op dit album wordt echter pas echt aangetoond door een nummer als VI. Het nummer begint als een soort ravenummer en gaat halverwege over in een heerlijk psychedelisch middenstuk (met een overdadige saxofoonuitspatting), om vervolgens met zeer weemoedige operazang te eindigen. VIII zou zelfs niet misstaan op een gabber-album! Wat ik echter nog knapper vind, is dat de band erin slaagt om het album als ��n naadloos geheel te laten doorlopen, zonder dat dit ergens gekunsteld klinkt. Dat betekent dat Aborym ten opzichte van Generator in compositorisch opzicht een enorme stap vooruit heeft gemaakt.

Een andere grote vooruitgang ten opzichte van zijn voorganger is de zang van Malfeitor Fabban, die vele malen sterker klinkt dan Prime Evil en zich overtuigend een weg door de nummers heen krijst, grunt, fluistert en gromt op een manier die zowel enigszins aan Atilla Csihar als Niklas Kvarforth doet denken. Al met al is Psychogrotesque dus een bijzonder en uitdagend album geworden. Qua sfeer doet het album me enigszins aan het werk van The Axis Of Perdition denken, maar verder is Psychogrotesque toch vooral een voorbeeld van de typische eigenzinnigheid waar Aborym om bekend staat. Innovatief, grensverleggend, volwassen en uitdagend: een must voor de avontuurlijk aangelegde metalfan.

Tracklist:
1. Psychogrotesque I
2. Psychogrotesque II
3. Psychogrotesque III
4. Psychogrotesque IV
5. Psychogrotesque V
6. Psychogrotesque VI
7. Psychogrotesque VII
8. Psychogrotesque VIII
9. Psychogrotesque IX
10. Psychogrotesque X