Met het sfeervol getitelde Septembre Et Ses Dernires Penses leverde deze band vorig jaar haar debuutalbum af. De raakvlakken met de bovengenoemde groepen zijn duidelijk aanwezig, maar toch wijkt het geluid van Les Discrets hier ook enigszins van af. Zo ligt het tempo een stuk lager en klinken de nummers vol, warm en dromerig. Er is slechts zeer sporadisch ruimte voor stevige black metalriffs of versnellingen. In grote lijnen kabbelt de muziek heerlijk voort, zoals nummers als L'chappe en Sur Les Quais duidelijk maken.
Ook qua zang is Les Discrets een stuk meer ingetogen dan de andere bands van Teyssier. De nadruk ligt vooral op subtiele, ietwat weemoedige cleane zang, die door zijn Franse klanken een extra potisch tintje meekrijgt. Volgens de band zelf komt de muziek op dit album het best tot zijn recht in de trein met een goede hoofdtelefoon, als de landschappen aan je voorbij trekken. Dat is wat mij betreft helemaal waar, want nummers als Les Feuilles De L'Olivier, Song For Mountains en Chanson D'Automne zijn heerlijk voortkabbelende luisternummers, die net als de landschappen traag voorbij vloeien. Het meest bijzondere nummer is wat mij de betreft het fraaie, met stemmige trompetten aangevulde Une Matine D'Hiver.
Les Discrets haalt wat mij betreft nog niet het niveau van Alcest, maar met dit mooie debuutalbum bewijst de band wel veel in haar mars te hebben. Als men erin slaagt deze lijn verder uit te bouwen, ben ik ervan overtuigd dat we in de komende jaren nog heel veel prachtige muziek van deze band mogen verwachten. Overigens is het album alleen al vanwege het werkelijk magnifieke artwork de moeite waard.
Tracklist:
1. L'Envol Des Corbeaux
2. L'chappe
3. Les Feuilles De L'Olivier
4. Song For Mountains
5. Sur Les Quais
6. Effet De Nuit
7. Septembre Et Ses Dernires Penses
8. Chanson D'Automne
9. Svipdagr & Freyja
10. Une Matine D'Hiver