Het waren bepaalde werken als Ordo Ad Chao van Mayhem en werken van bands als Deathspell Omega die het vastgelopen genre weer vlot trokken. Dit Finse Jumalhmr kan zonder pardon in ditzelfde rijtje geplaatst worden. Resignaatio is het eerste echte album maar het lijkt de band niet te ontbreken aan ervaring. Het geboden materiaal weet in zijn bizarheid behoorlijk te imponeren. Waar black metal ergens in het begin van het vorige decennium een langzame, kille dood leek te sterven, laat het genre zien zichzelf wel degelijk te kunnen vernieuwen en te verrijken.
De resonante en dissonante riffs worden op een onheilspellende manier in elkaar geweven tot een kolkende oceaan van bijna misselijkmakende hypnose. De roffelende drums en de schreeuwerige zang geven het geheel nt dat beetje extra en lijken te zijn ontsproten aan het zieke brein van een psychiatrische patint. Het contrast tussen de ingetogen rituele, akoestische passages en de maniakale uitspattingen kan bijna niet groter. Invloeden van buiten de black metal zijn gemakkelijk te bespeuren maar die zorgen voor de juiste accenten, zonder te verzanden in kabbelende postrock of ander artyfarty geneuzel.
Resignaatio is een album dat in zijn geheel moet worden ervaren om zo de juiste snaar bij de luisteraar te raken. Jumalhmr blijft bewust mijlen ver uit de buurt van Satanische bands als Watain maar weet juist op deze manier gemakkelijk een veel smerigere sfeer op te wekken dan met welk duivelsgeflirt dan ook.
Tracklist:
1. Ecstasy in Blood - A Ballad
2. Storm in Coming
3. Haul
4. 596
5. Resignaatio
6. Of Enlightenment and Righteousness pt. II
