Na een stilte van enkele jaren, liet het Finse Jumalhmr vorig jaar weer eens iets van zich horen. Na twee demos, een live-album en een EP, is het kennelijk nog steeds geen tijd voor een studio-album, want wederom kwam dit vijftal met een EP, getiteld Slaughter The Messenger. Volgens hun label Hammer Of Hate, heeft Jumalhmr een metamorfose ondergaan. Ik ben niet bekend met hun oudere werk, dus ik kan die bewering niet bevestigen of ontkennen, maar afgaande op wat ik op Slaughter The Messenger hoor, had de band het beter bij het oude kunnen laten.
Niet dat hun muziek erg slecht is, maar het is dodelijk saai en dit heeft in mijn ogen weinig meer met black metal te maken. Slaughter The Messenger kan tot de atmosferische metal gerekend worden; hele trage, treurig klinkende muziek, in het straatje van Krohm en consorten. Hoewel op de website van Hammer Of Hate een vergelijking met Deathspell Omega gemaakt wordt, is die bewering zo te horen nergens op gebaseerd, of je moet de aanwezigheid van dissonantie al reden genoeg vinden om hem te maken.
Traag, treurig en dissonant, daar is alles al bijna mee gezegd. In twintig minuten laat Jumalhmr ons drie nummers in deze stijl horen. De nummers klinken op zich best aardig, maar zijn meer iets voor op de achtergrond dan voor een actieve luisterbeurt. In het openingsnummer The Swing, is na de introducerende sample nog even een fel stuk black metal te horen, maar dit is n van de weinige momenten waarop dat gebeurt. Voor de rest is het zoals hierboven beschreven, met af en toe wat vrolijke deuntjes, symfonische elementen of rare geluiden er tussendoor. Opvallend is dat er af en toe gebruik wordt gemaakt van een klavier, wat een leuk effect aan de muziek geeft, maar interessant wordt het er eigenlijk nergens door.
De lezers die muziek als Krohm of Fear Of Eternity op prijs stellen, zullen hier ongetwijfeld ook wel iets mee kunnen, maar ik zet liever een goed stuk black metal op.
Tracklist:
1. The Swing
2. Discover The Pigtail
3. Dawn Saturnine
