Nightfall is even absent geweest. Na het prima album Lyssa: Rural Gods And Astonishing Punishments hielden ze er in 2004 mee op. Artistieke uitdroging werd als reden gegeven, maar dat hun platenmaatschappij Black Lotus Records rond die tijd failliet ging zal vast ook een rol gespeeld hebben. Kennelijk begon er toch weer iets te kriebelen bij bandbrein Efthimis Karadimas, want anno 2010 is Nightfall terug, met een verse line-up en een nieuw album bij gerenommeerd label Metal Blade Records.

In vergelijking met Lyssa is Astron Black And The Thirty Tyrants een kleine stap terug naar het oude I Am Jesus geluid. De vaart zit er nog steeds goed in, maar ditmaal is het meer verweven met het melodieuze en dromerige. Op een duistere manier. Rollende riffs die zweven tussen melo-death en melo-black. Een charismatische grunt, sporadisch cleane zang en doomy �n gloomy keyboardpartijen maken het plaatje af. Zo hebben we daar Astron Black als agressieve opener en Proxima Centauri / Dead Bodies als langzamer, bijna groovender nummer. Ergens in het midden daarvan ligt Ambassador Of Mass, dat overigens een prachtige videoclip gekregen heeft.

Goed moment voor een conclusie. Eigenlijk is er in al die jaren weinig veranderd aan Nightfall. Een eigen geluid, dat nog net zo sterk is als toen. Als je toen iets met de band kon, kun je er nu ook niet omheen. Als je het toen niets vond, benadruk ik dat je het toch nog even moet luisteren. Nightfall levert met Astron Black And The Thirty Tyrants niets minder dan een soundtrack voor een apocalyptische roadmovie.

Tracklist:
1. Intro
2. Astron Black
3. Astronomica / Saturnian Moon
4. Astra Planeta / We Chose The Sun
5. Ambassador Of Mass
6. The Criterion
7. Asebeia
8. I-I
9. Archon Basileus
10. Proxima Centauri / Dead Bodies
11. The Thirty Tyrants
12. Epsilon Lyrae