Nightfall, die band uit Griekenland. De titel een hele bek vol. Lyssa: Rural Gods & Astonishing Punishments. Noteer het maar, dit gaan ze niet begrijpen bij uw favo platenboer.
Openingstrack; de religieuze jengelaar hebben we al eens eerder gehoord, maar deze mag wl blijven leven. Liever drukt Nightfall de arme orthodoxe monnik weg met een muur van geluid die yer good olde death metal band niet zomaar nadoet. Wisten jullie dat Nile een nieuwe drummer heeft. George Kollias heet de man, en ook op Nightfall's nieuwe rost hij door tot de vellen erbij hangen. Afsluiter Essence is echt extreme metal with balls, zoals de band het zelf graag omschrijft.
Spelen de heren binnenkort live in de lage landen? Ik ben benieuwd of zanger Efthimis Karadimas het nieuwe album kan aankondigen zonder over z'n eigen tong te vallen. Wat best een uitdaging is. Op de zilveren plaat staat hij zelden met z'n bek vol tanden, zijn ruwe en typisch Griekse manier van brullen klinkt voller dan in het verleden. Met dank aan de wonderen der moderne techniek. Het maakt van Lyssa een brutale attaque die z'n weerga niet kent, en meer uitdrukkingen van gelijke clich-strekking.
In vergelijking met I Am Jesus is Lyssa bruter, en dat vind je al terug in de songtitels. Ditmaal is er geen plaats voor dromerige titels als "I've Never Dreamt the Life We Share" en "Luciferin (What if Men Could Bear Masters?)". Deze revolutie heeft ook zijn de-evolutie. verruwing vindt ook plaats in de onderscheiding van verschillende nummers, en zo wordt een hele luistersessie op den duur een saaie trip. Hard, harder, hardst en dergelijke, Lyssa zal flink wat wakker maken, maar liever had ik nog even door gedroomd.
Tracklist:
1. Dark Red Sky
2. Swollen
3. Christless
4. Master Of My Dreams
5. The Perfect Li(f)e
6. The End Times
7. Synastry
8. One Of These Days
9. Victimized
10. So(u)l Invictus
11. Essence
