Toch is het niet enkel retrorock wat de klok slaat. Onze glamrockers zijn niet doelbewust aan het kopiren geslagen, maar hebben hun best gedaan om het geheel wat met de tijd mee te laten gaan. Zodoende zijn vooral de hedendaagse populaire rockstijlen van invloed. De eerste vier tracks zijn zeer catchy en uitbundig. Wat je duidelijk terug hoort van de muziek van de Sunset Strip is de energie. Stuk voor stuk bevatten ze aanstekelijke reffreintjes. Waar zanger Chris Babbitt in de eerste helft van Time To Burn een sterke prestatie neerzet, zo glad en slijmerig klinkt hij soms op de tweede helft. Ieder zijn ding, maar van mij hoeft het niet. Gelukkig hoor je op Fight Em With Your Rock weer die lekker ruige strot, wat absoluut een ode aan Mtley Cre is.
Maar met Time To Burn weten deze heren nog meer in hun hoge hoed te toveren. Mijn complimenten gaan in ieder geval uit naar het uitstekende gitaarwerk. Soleren mag gelukkig weer en Taking Dawn maakt daar volop gebruik van. Uiterst genietbaar, net als de afwisseling. De ballad Close Your Eyes is een uitstekend rustpunt en een nummer dat ik nog vaak zal draaien.
Het is alleen jammer dat een nummer als Godless vrij middelmatig is, en zodoende het gemiddelde wat naar beneden halen. Verder is Taking Dawn gewoon een uitstekende band die niet voor niets een contract bij een groot label heeft weten te scoren. Het knappe is dat ze oud en nieuw uitstekend weten te combineren. Kortom, Time To Burn is een blauwdruk van hoe glamrock zal moeten klinken in de jaren 10.
Tracklist:
1. Time To Burn
2. Like A Revolution
3. Take Me Away
4. So Loud
5. Save Me
6. Close Your Eyes
7. Godless
8. Fight Em With Your Rock
9. Never Enough
10. Endlessly
11. The Chain
