Schijnbaar heeft Nokturnal Mortum het licht gezien. De band bracht de afgelopen negen jaar een tweetal albums uit die muzikaal beslist niet onaardig waren, maar de heren dweepten flink met allerlei foute politieke stromingen. Nergens voor nodig en dat heeft de band zelf ook ingezien. Statements in interviews duiken overal op en het lijkt erop dat de groep de tekstuele weg inslaat die ook bewandeld wordt door landgenoten van Drudkh en Kroda. Geen 'only white man's power' meer dus en ook geen woorden meer als 'aryan'.

Wat dan wel? Simpel. Dit is ��n van de beste black metalplaten van de afgelopen jaren. Of het de druppelende radioactiviteit is vanuit de kerncentrale in Tsjernobyl, of de snijdende ijswinden vanuit de Karpaten, ik weet niet hoe, maar Nokturnal Mortum overtreft zichzelf gigantisch met The Voice Of Steel. Weg is het rommelige spel van de vorige platen en weg zijn de lange intro's. Ruim zeventig minuten epische black metal van de bovenste plank. Geweldig uitgevoerd met een bovenaards gevoel voor sfeer. Het is alsof de band plotseling bestaat uit bandleden van Emperor, Enslaved, Moonsorrow en Graveland. Invloeden van die groepen worden op de meest vernuftige wijze gecombineerd en overgoten met het folky sausje waar alleen Nokturnal Mortum patent op heeft. Het doet nog het meeste denken aan albums als Goat Horns en To the Gates Of Blasphemous Fire, maar dan zoveel strakker en beter uitgewerkt.

Na het intro knalt het waanzinnig opgebouwde titelnummer er gelijk enorm in. Wat een prachtige compositie. De koren, akoestische gitaarlagen, black metalriffs en folkpassages gaan hand in hand met de agressieve zang van Varggoth en werken zich op een sublieme wijze naar een niet te toppen hoogtepunt. De luisteraar zal zich afvragen of het wellicht nog beter kan? Ja, dat kan. De band heeft namelijk ook nog nummers als Valkyrie en My Dream Islands in petto. Eerstgenoemde is vooral een daverend black metalnummer met symfonische elementen. Enorm afwisselend en opgesierd met schitterende bluesy (?) gitaarlijnen. My Dream Islands kent eveneens zulke gitaarpartijen, waardoor er een licht psychedelisch effect wordt gecre�erd dat zelfs aan Pink Floyd doet denken. De clean zang is ook eindelijk goed, na het wanstaltige weeklagen op Weltanschauung. Nokturnal Mortum klinkt epischer, progressiever en spannender dan ooit.

Ik kan nog uren doorgaan over de vele muzikale details, de briljante hoes en de perfecte productie, maar als luisteraar dien je daar zelf maar achter te komen. Deze plaat is zo ongelofelijk goed, dat ik er eigenlijk geen woorden voor heb. Ik krijg zelfs al kippenvel als ik aan het album denk. Alle smetten uit het verleden zijn wat mij betreft vergeven en vergeten. Een adembenemende plaat die onderstaande score volledig verdient. Werelds!

Tracklist:
1. Intro
2. The Voice Of Steel
3. Valkyrie
4. Ukraine
5. My Dream Islands
6. By Path Of The Sun
7. Sky Of Saddened Nights
8. White Tower