Zelf ben ik Soil na het vertrek van zanger -en sterkste schakel- Ryan McCombs een beetje uit het oog verloren. En niet zonder reden. De band verloor de kracht die zo nadrukkelijk op Scars aanwezig was. Picture Perfect start echter ijzersterk met een drietal aanstekelijke tracks die een nadrukkelijke link met de eerste albums hebben. Met name Like It Is steekt hier met kop een schouders bovenuit: een heerlijk nummer met vette riffs, strakke ritmes en waar vooral zanger A.J. Cavalier de show steelt met indrukwekkende zanglijnen en vuige uithalen.
Net op het moment waar je denkt dat Soil zich indrukwekkend heeft hersteld na wat magere jaren, klapt de ontgoocheling erin als een mokerslag. De uitstekende start wordt voortgezet met een tweetal slappe ballads die duidelijk gemaakt zijn voor de radiostations. En het blijft niet daarbij. De rest van het album blijft in de sfeer van clichmatige popie-jopie nummers voor de grote massa. Hiermee snijdt de band zich in de vingers. Ik begrijp niet welke idioot op het idee is gekomen om de kracht van het album zo rigoureus de nek om te draaien. Met Tempation herpakt Soil zich nog enigszins, maar toch eindigt het weer teleurstellend met de negende (semi-)ballad Last Wish.
Picture Perfect is een matig eindproduct van een band die blijkbaar het licht niet wenst te zien, en daardoor een treurige gooi naar nieuw succes doet. Een ballad kan functioneel zijn, maar dit slaat alles. Ongetwijfeld zal dit album hoge ogen gooien bij het grotere publiek, maar voor de liefhebbers blijft er bar weinig over dan een album dat rammelt aan alle kanten. Het is een doodzonde.
Tracklist:
1. Tear It Down
2. The Lesser Man
3. Like It Is
4. Picture Perfect
5. Surrounded
6. Wasted
7. Every Moment
8. Anymore
9. Falter
10. Too Far Away
11. Calling Out
12. Temptation
13. Last Wish
