En zo heel slecht klinkt dat ook nog allemaal niet. Zo is er een lekkere afwisseling tussen black metalachtig gekrijs en cleane zang. Het spel tussen zanger N-ikonoclast en de ingehuurde zangeres Antonella in Splendour & Majesty is zelfs best goed! Met nummers als het beklemmende In Cinere Et Ciclio en het futuristische The Whore & The Asthesist weet de band steeds weer een bepaalde sfeer op te roepen. Rex Mundi X-Ile telt een boel aardige melodien en beats, de productie is dik voor mekaar en het artwork past prima bij de muziek. Toch blijf ik moeite hebben met het onvoorspelbare karakter van de nummers en de soms vreemde mix van geluiden (het einde van Come In Uno Specchio bijvoorbeeld).
Om terug te komen op de eerdergenoemde, nogal bombastische omschrijving van het label: die hoor ik niet echt terug op Rex Mundi X-Ile en een omschrijving als elektro of industrial metal was naar mijn idee al afdoende geweest. Het hoogtepunt van het album is (helaas voor Ensoph) geen eigen werk, maar de cover Would? van Alice In Chains. En daarin ligt denk ik ook de zwakte van Ensoph: want hoewel er zeker goede ideen aanwezig zijn, zitten de eigen nummers vaak niet sterk in elkaar. Daardoor klinkt de plaat vooral als geheel uiteindelijk toch erg rommelig. Misschien wel leuk als je industrial metal kan waarderen, maar geen plaat die je lang bijblijft.
Tracklist:
1. Evil Has Found A Servant
2. Dance High & Shine, Shiva!
3. Shame On You!
4. Splendour & Majesty
5. In Cinere Et Cilicio
6. The Whore & The Asthetist
7. Thir(s)ty Pieces Of Silver
8. And I Hear A Voice
9. 9XS
10. Disciplina Arcani
11. Come In Uno Specchio
12. Would? (Bonustrack)
