Dat het geluid beter is dan op het debuut zal geen verrassing zijn. Gelukkig heb ik meer goed nieuws, want deze heren en dame zijn er wederom in geslaagd een klein meesterwerk af te leveren. Qua stijl is er heel weinig veranderd, al bespeur ik iets meer invloeden van Iced Earth en minder Fates Warning. Maar dan heb ik het over minimale verschillen. Michael Grant zingt over het algemeen iets lager, maar voorziet de songs nog steeds van fraaie zanglijnen. Dan De Lucie bewijst voor de zoveelste keer een begaafde gitarist te zijn. Fantastische composities als Tides Of Fire en The Endurance gaan vergezeld met prachtige intros en intermezzos wat de songs sfeervoller maakt, terwijl op My Anger het gaspedaal flink ingetrapt wordt. Afsluiter Lifespan bevat lekkere riffs en is het meest epische nummer van The Stars Of Never Seen. Kortom, afwisseling is troef.
Tijd zal uitwijzen welke van de twee platen de beste is. Voorlopig gaat mijn voorkeur uit naar het iets betere The Last Of My kind. The Stars Of Never Seen is geen makkelijke plaat. Het heeft een aantal luisterbeurten nodig voordat je in de muziek komt en het echt kan waarderen. Crescent Shield zal voor de meesten een onbekende in metalland zijn, maar houd je van Blind Guardian en/of Iced Earth, dan moet je deze band een kans geven.
Tracklist:
1. Under Cover Of Shadows
2. The Grand Horizon
3. Tides Of Fire
4. 10.000 Midnights Ago
5. Temple Of The Empty
6. My Anger
7. The Bellman
8. The Endurance
9. Lifespan
