Het debuut van Voodoo Circle is duidelijk in elkaar gezet zodat Alex eens lekker tekeer kan gaan op zijn gitaar. Laat maar komen dacht ik, want bij Silent Force vind ik 'm echt te gek klinken! De eerste luisterbeurt was echter moeilijk door te komen, want elk nummer begint steevast met de hoofdgitaarriff gevolgd door een snelle solo. En uiteraard volgen er tussen de coupletten en refreinen nog meer solo's, en de n nog flitsender dan de ander. Yngwie zou er jaloers op zijn. Maar hierdoor is het nummer zelf in de eerste instantie moeilijk te doorgronden. Pas na enkele luisterbeurten beginnen er zanglijnen op te vallen, blijkt er echt tempoverschil te zitten tussen alle nummers en is het irritante van al dat gitaargeweld bekoeld en valt gelukkig toch op dat Alex best behoorlijk creatief kan zijn. De andere muzikanten worden iets ondergesneeuwd, wat vooral jammer is bij zanger David Readman. Hij heeft een wonderschone hardrockstem, die helaas niet goed naar voren komt door de volle productie.
De muziek is inderdaad een ode aan Deep Purple en Rainbow, waarvan vooral Rainbow's Rising als blauwprint gebruikt lijkt te zijn. Echt vernieuwend is het allemaal niet, maar dankzij het kraakheldere geluid, genoeg variatie en oog voor detail is het een mooi plaatwerkje geworden. Er zijn geen uitschieters te vinden, want elk nummer heeft wel zijn charme. Voodoo Circle is een heerlijk album voor gitaarfreaks en fans van goede jaren '70 hardrock.
Tracklist:
1. Spewing Lies
2. Desperate Heart
3. Kingdom Of The Blind
4. Man And Machine
5. Master Of Illusion
6. We'll Never Learn
7. Dream Of Eden (Doogie/David Version)
8. Heaven Can Wait
9. Angels Will Cry
10. Enter My World Of Darkness
11. Wings Of Sorrow (exclusive Track)
12. White Lady Requiem
