Het Zweedse Memory Garden heeft na jaren radiostilte weer van zich laten horen. Tussen 1996 en 2000 heeft de band drie uitstekende albums op haar naam gezet, de single Marion volgde in 2004. Memory Garden�s stijl is een combinatie van power en doom metal, en daar zijn Zweden goed in. Natuurlijk denk je dan gelijk aan doom grootheid Candlemass, maar Memento Mori en Abstrakt Algebra zijn bij uitstek bands die zich in het verleden hebben geprofileerd met stevige doomriffs en krachtige powermetalvocalen. Beste vertegenwoordiger van deze metalstijl lijkt gitarist Mike Wead te zijn, die naast zijn activiteiten met King Diamond, ook betrokken is geweest bij alle voorgaande bands. Als co-producer en voormalig bandmaat van gitarist Simon Johansson is zijn aanwezigheid bij Memory Garden ook hier te voelen.

Met Carnage Carnival gaat de band muzikaal gezien verder waar ze gebleven waren. De nummers zijn mid-tempo, zijn opgebouwd met logge gitaarpartijen en worden ingevuld met de heldere zang van Stefan Berglund. Zo op het eerste gehoor lijkt er echter gekozen te zijn voor een meer powermetalgerichte aanpak, met een grote rol voor de zang in de refreinen. Deze formule pakt per nummer eigenlijk verschillend uit. Zo isEndless Fear een stevig en melodieus nummer met overtuigende zang, maar is de coherentie zoek en zijn de zanglijnen mislukt bij The Downfall. De zang is over het algemeen krachtig, maar soms wat benepen en een aantal refreinen zijn wat uitgemolken en kazig. Doominvloeden zijn er gelukkig nog genoeg. Zo is Dominion neerslachtig en deinend, en begint Beggars Anthem met een wel erg eenvoudige riff, maar wordt gaandeweg aangevuld met mooie gitaarmelodie�n. Ondanks de zeker aanwezige kwaliteiten van de bandleden, weten de meeste nummers niet helemaal te overtuigen. Pas tegen het eind van de plaat laat Memory Garden met A Dark Embrace eindelijk zien wat ze in huis hebben. Een nummer met een oervette riff en krachtige bijpassende zang en gitaarleads, waardoor de muziek toch nog behoorlijk van de grond komt.

Carnage Carnival is een leuke plaat in het genre, maar zal maar bij weinigen een bijzondere indruk achterlaten. Terugkijkend is het jammer dat de band het niet wat meer over de �epic� doom-kant heeft gegooid, want met die aanpak hebben ze in het verleden een aantal boeiende albums gemaakt. Zo is het album Verdict of Posterity instrumentaler en steviger, met overtuigende emotionele zang. Het is dus zeker aan te raden om de oudere albums van Memory Garden eens op te snorren.

Tracklist:
1. Carnage Carnival
2. The Bitter End
3. Dominion
4. Endless Fear
5. Beggars Anthem
6. Another Night
7. The Downfall
8. The Beast Within
9. A Dark Embrace
10. Nameless