Krijg nou wat, het Zweedse Memory Garden bestaat ook nog. Nadat in 2013 het album Doomain uitgebracht is, is er op een incidenteel optreden nauwelijks nog iets vernomen van de band. Met een nieuwe bassist in de gelederen ziet nu het zesde studioalbum het daglicht, het conceptalbum 1349.
Begonnen als pure doomband in 1992, schoof het songmateriaal geleidelijk op naar doomy power heavy metal. Daar brengt 1349 weinig verandering in, al bevat het over de zwarte pest handelende album met diverse gastoptredens wel enkele lichtpuntjes. Hoogtepunt is de halve minuut die zanger Niklas Stlvind halverwege krijgt tijdens The Empiric, waarbij dit nummer korstondig omslaat in een doomkraker die zijn weerga niet kent. Het zijn de beste dertig seconden op 1349. Voor doomfans zijn de met Candlemass-invloeden doordrenkte nummers Pariah en Rivers Run Black meer dan de moeite waard.
Daar staat tegenover dat het nagenoeg akoestische en folky The Messenger en de afsluitende pianoballade met stevig middenstuk Blood Moon dat totaal niet zijn. De overige nummers gaan zo'n beetje het ene oor in, het andere oor uit. Wat wel een meerwaarde blijft, is het krachtige stemgeluid van oerlid Stefan Berglund, die in de hogere regionen nog steeds zijn mannetje staat.
Ondanks alle goede bedoelingen blijft het bij Memory Garden een geval van vlees noch vis en weinig noemenswaardige nummers die echt indruk maken. Slecht is het niet, maar pakkend is een ander verhaal. Luisteren voor aanschaf is derhalve het advies. Wel hulde voor de prachtige albumhoes.
Tracklist:
1. Shallow Waters
2. Pariah
3. Distrust
4. Rivers Run Black
5. The Flagellants
6. The Messenger
7. The Empiric
8. 1349
9. Blood Moon
