De Lucky Striker 201-sound bestaat uit een ritmische basis van slepende electronische beats, een middenlaag van kil, aan de
andere 'instrumenten' ondergeschikt gitaarwerk, ambient keyboards en allerhande gesampelde klanken, en een toplaag van
melancholische zuivere zang en duistere grunts. Als je deze opsomming in acht neemt zul je denken dat "Night Room" uit een
aantal volgepropte tracks bestaat die rust noch ademruimte toestaan, maar dit is zeker niet het geval. De muziek is kalm en
sereen en geeft de luisteraar de tijd om op aangenaam tempo ermee kennis te maken.
Wat me als eerste opviel tijdens het luisteren van "Night Room" is welk een grote invloed een band als Depeche Mode op de
zangstijl en de melodien die aan de zanger worden overgelaten, heeft gehad. Aangezien een biografie ontbrak ging ik op zoek
naar informatie over de muziek die de leden van Lucky Striker 201 genspireerd heeft, die ik uiteindelijk vond op de officiele
website. Nu blijkt dat de heren wat betreft het elektronische aspect van de band onder andere benvloed zijn door
spraakmakende acts als Nine Inch Nails, The Kovenant, Corpus Delicti en natuurlijk Depeche Mode. De metalen aanwezigheid valt
te verklaren door de voorliefde die ze hebben voor bands als Emperor, Iron Maiden en Morbid Angel.
Wat zo leuk is aan "Night Room" is de manier waarop de band elementen van twee stijlen tot een originele hybride weet te
combineren. Natuurlijk, bands als Ministry en Samael hebben al bewezen dat electronica en metal uitstekend samengaan, maar
het is het opvallende ratio waarin Lucky Striker de elementen over de reageerbuis verdeelt dat dit album zo'n geslaagd
experiment maakt. Lucky Striker 201 gaat verder waar voorgenoemde bands ophouden, en is daarom erg interessant voor
metalliefhebbers die een flinke dosis kille computer-klanken wel kunnen waarderen, maar in de eerste plaats natuurlijk voor
industrial/electro 'rivetheads' die niet vies zijn van enkele elemenen uit de duistere metalbeweging in hun soep.
Ik noemde al Depeche Mode als voorbeeld van hoe de zang op dit album klinkt. Als je deze belangrijke synthpop band, die een
onvergetelijke stempel op de popmuziek van de jaren '80 drukte, een beetje kent, heb je wel door dat de zanger van Lucky
Striker 201 een emotioneel en melancholisch stemgeluid hanteert. Naast de uitstekende zuivere zang duiken er geregeld grunts
en screams op, die sterk de nadruk leggen op het duistere aspect van de band. Af en toe werkt deze schijnbare
tegenstrijdigheid een beetje ontregelend, maar ach, een album dat niet een beetje een uitdaging vormt voor de luisterbaar
hoort in de album top 100 thuis en niet in onze cd-spelers.
Aangezien er maar vijf nummers op deze korte cd (net over de dertig minuten) staan, heeft het weinig zin om favorieten aan te
wijzen. Wel kan ik zeggen dat alle vijf de tracks over kwaliteiten beschikken die ze de moeite waard maken, en dat er geen
zwakke schakel onder te vinden is.
"Night Room" is dermate interessant dat ik alle lezers die zich aangetrokken voelen tot met electronica uitgeruste metal, aanraad even een stop te maken bij Lucky Striker 201 om hun schepsel aan een luisterbeurtje te onderwerpen.
Tracklist:
1. Burn
2. Life's a Dream
3. A Liquid-Blue Quest
4. Le Reflet de Son me
5. The Werewolf Metaphor
